”ჩემი როლი იმის აღნიშვნაა, თუ რა დევს ფსონად” - ინტერვიუ აშშ-ის ელჩთან (ექსკლუზივი) - კვირის პალიტრა

”ჩემი როლი იმის აღნიშვნაა, თუ რა დევს ფსონად” - ინტერვიუ აშშ-ის ელჩთან (ექსკლუზივი)

"საქართველო გახლავთ ნათელი შუქი მედიის თავისუფლებისა და სასამართლოს დამოუკიდებლობის კუთხით"

"ამერიკაში გვაქვს სატელევიზიო არხები, რომელთა ყურების შედეგად ლამის გულის შეტევა მივიღო ხოლმე"

”რაც ითქვა ოდესასა და თბილისში, თუ ამაში მთავრობა ხედავს ძალადობის გეგმას, რასაკვირველია, მას აკისრია საზოგადოების დაცვის უზრუნველყოფის ვალდებულება”

"დიპლომატიური მუშაობის 30-წლიანი გამოცდილება მაქვს და ამ პერიოდში მსურდა მხოლოდ ერთი სამუშაო - რომელიც დამაყენებდა ბრძოლის ველზე იმ ქვეყნის სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობისთვის, რომელიც ჩრდილოელი მეზობლის ჩარევას განიცდის. ეს იყო ერთადერთი სურვილი, რომელიც მქონდა".

არცთუ იშვიათად, ჩვენი ამერიკელი მეგობრების შეფასებები საქართველოში მიმდინარე პროცესებთან დაკავშირებით ქვეყანაში საზოგადოებრივი აზრის ფორმირებისა და კონკრეტული გადაწყვეტილებების მიღების წინა პირობა ყოფილა. შესაბამისად, ამა თუ იმ აქტუალურ საკითხზე აშშ-ის ელჩის განცხადებებს ყურადღებით უსმენს როგორც ხელისუფლება, ისე ოპოზიცია და მთლიანად, საზოგადოება. გასულ კვირას აშშ-ის ახალი ელჩი საქართველოში იან კელი ”პალიტრამედიაში” გვესტუმრა. ელჩი სასიამოვნოდ გაოცებული დარჩა და აღნიშნა, რომ ბევრი რამ ახალი შეიტყო ”თავისუფალი მედიის ამ ბასტიონის შესახებ”. ვიზიტის ფარგლებში იან კელიმ ”კვირის პალიტრას” საქართველოს საგარეო თუ საშინაო პოლიტიკის საჭირბოროტო საკითხებზე ექსკლუზიური ინტერვიუ მისცა.

- მოგესალმებით, ბატონო ელჩო. როგორც ვიცი, თქვენ ჩვენს ქვეყანაში პირველად 40 წლის წინ იყავით...

- უფრო ზუსტად, 39 წლის წინ.

- იქნებ გაგვიზიაროთ თქვენი შთაბეჭდილებები, რა ცვლილებებს ხედავთ 39 წლის წინ ნანახ საქართველოსა და დღევანდელობას შორის?

- პირველ რიგში მადლობას გიხდით მოწვევისა და იმ შესაძლებლობისთვის, რომ გესაუბროთ თქვენ და თქვენი მეშვეობით იმ ქართველ აუდიტორიას, რომელიც მრავალრიცხოვანია თქვენი გაზეთის ტირაჟის მეშვეობით. 1976 წელს ლენინგრადის უნივერსიტეტის სტუდენტი გახლდით. ეს ბრეჟნევის პერიოდი იყო. ლენინგრადი ძალიან მიყვარდა და მოსკოვშიც ჩავდიოდი ხოლმე. მრჩებოდა შთაბეჭდილება, რომ ეს იყო მძლავრი ტოტალიტარული სისტემა. ბევრ რუსს არ სურდა ჩემთან საუბარი მხოლოდ იმიტომ, რომ ამერიკელი ვიყავი. საბჭოთა ტურისტულმა სააგენტომ სტუდენტები ოთხი დღით თბილისში ჩამოგვიყვანა. საქართველოში ჩამოსვლა ჩემთვის გაბრწყინებასავით იყო.

გაკვირვებული დავრჩი იმ ფერებით, რომელიც აქ ვიხილე. საოცარი იყო, თუ რამდენად გულღია იყვნენ ქართველები ჩემდამი, როგორც ამერიკელი ტურისტისადმი. ასევე, გამაკვირვა იმ სიამაყემ, რომელსაც ქართველები აშკარად გამოხატავდნენ თავისი ქართველობის, საქართველოსადმი კუთვნილების მიმართ. გარკვეულწილად, ქართველები სანიმუშოებიც იყვნენ საბჭოთა კავშირში - ისინი იდენტიფიკაციას ახდენდნენ ჯერ როგორც ქართველები და შემდეგ როგორც საბჭოთა კავშირის მოქალაქეები. მას შემდეგ რამდენჯერმე დავბრუნდი საქართველოში - იყო ცუდი და კარგი პერიოდებიც. საქართველოში ვიყავი 1995 წელს - ცუდი დრო იყო, ელექტროენერგიის დეფიციტი, ქვეყანას ჰყავდა უამრავი იძულებით გადაადგილებული პირი და ხშირად ქუჩაში გამოსვლაც კი სახიფათო იყო. შემდეგ საქართველოში 2012 წელს ვიყავი და ისევ გაბრწყინებასავით იყო ჩემთვის იმ კუთხით, თუ რაოდენ დიდი პროგრესი განიცადა საქართველომ. დიპლომატიური მუშაობის 30-წლიანი გამოცდილება მაქვს და ამ პერიოდში მსურდა მხოლოდ ერთი სამუშაო - რომელიც დამაყენებდა ბრძოლის ველზე იმ ქვეყნის სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობისთვის, რომელიც ჩრდილოელი მეზობლის ჩარევას განიცდის. ეს იყო ერთადერთი სურვილი, რომელიც მქონდა.

- ე.ი. ოცნება აგიხდათ!..

- დიახ. (იცინის)

- საზოგადოების დიდი ნაწილი ნატოს ვარშავის სამიტისადმი ოპტიმისტურადაა განწყობილი და ელის, რომ საქართველო ევროატლანტიკური ინტეგრაციის კუთხით მნიშვნელოვან ნაბიჯს გადადგამს. საინტერესოა, თქვენ რა პროგნოზს გააკეთებდით და რისი იმედი შეიძლება ჰქონდეს ჩვენს ქვეყანას?

- ჩვენი პოზიცია საქართველოს ნატოში ინტეგრაციისადმი მტკიცე და ურყევია. ამას მხარს ვუჭერთ არა მხოლოდ სიტყვით, არამედ დიდი ინვესტიციაც გვაქვს განხორციელებული. ვგულისხმობ ერთობლივ სამხედრო წვრთნებს, ქართული მხარისთვის ტექნოლოგიური ცოდნისა და აღჭურვილობის გადაცემას და ა.შ.

მნიშვნელოვანი იქნება, ვარშავაში აღინიშნოს ის ყველაფერი, რაც საქართველომ გააკეთა ნატოსთვის და ნატომ გააკეთა საქართველოსთვის. ჩემი გამოწვევა თქვენთვის იმედის შენარჩუნებაა - მტკიცედ მჯერა, რომ საქართველოს ევროატლანტიკური მომავალი აქვს. მჯერა, რომ ამის სჯერა საქართველოს მოსახლეობასაც. სირთულეს წარმოადგენს ის, რომ ნატო 28 ქვეყნის ალიანსია და გადაწყვეტილება კონსენსუსით მიიღება. ვარშავაში ყურადღება უნდა გამახვილდეს რეალობაზე. შეიძლება სამიტზე გაკეთდეს მტკიცე პოლიტიკური განცხადება და აღინიშნოს ის პროგრესი, რომელიც საქართველოს უდავოდ აქვს ბოლო პერიოდში. მათ შორის, მნიშვნელოვანია საქართველოში წვრთნისა და შეფასების ცენტრის გახსნა.

- ექსპერტთა ნაწილი აცხადებს, რომ თუ სამიტზე, როგორც თქვენ ბრძანეთ, მტკიცე პოლიტიკური განცხადება არ გაკეთდა ან მაპ-ის მიმართულებით კონკრეტული ნაბიჯი არ გადაიდგა, ამან შესაძლოა, საზოგადოების მნიშვნელოვან ნაწილში დასავლეთის მიმართ იმედგაცრუება გამოიწვიოს, რამაც შეიძლება, არასასიამოვნო პროცესების მომსწრენიც გაგვხადოს.

- საქართველო რაოდენობის მიხედვით მეორე კონტრიბუტორია ავღანეთის სამშვიდობო მისიაში, ქართველებმა რეალური მსხვერპლი გაიღეს ნატოში გაწევრებისთვის. თუ არსებობს, ნამდვილად მესმის ასეთი იმედგაცრუების. ამავე დროს, საქართველოს ბევრი მეგობარი ჰყავს. ამერიკა მუდმივად აფიქსირებს საქართველოსადმი მტკიცე მხარდაჭერას. გასულ კვირას აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის მოადგილე ენტონი ბლინკენმა საქართველოს ვიცე-პრემიერ გიორგი კვირიკაშვილთან შეხვედრისას დაადასტურა, რომ საქართველო ნატოს წევრი გახდება. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ნატოს სიძლიერე სწორედ მის ერთობაში, კონსენსუსშია, როდესაც კონკრეტული გადაწყვეტილების მისაღებად 28 ქვეყნის თანხმობაა საჭირო. მეორე მხრივ, ხშირად ესეც გამოწვევაა. უნდა ვაღიაროთ, ზოგჯერ 28 ხმის მიღება რთულია, მაგრამ ამერიკა საქართველოს მტკიცე მხარდამჭერად დარჩება მომავალშიც. საქართველოს სხვა მეგობრებიც ჰყავს, განსაკუთრებით ნატოს აღმოსავლეთ ფლანგზე. ისინი ხელს შეუწყობენ თქვენს ქვეყანას, რომ მიაღწიოს საწადელს.

- ნატოში ვერ გავწევრდებით დემოკრატიის, თავისუფალი მედიისა და კანონის უზენაესობის გარეშე. სანამ კონკრეტულ თემებზე გადავალთ, მინდა გკითხოთ - ზოგადად, როგორ შეაფასებთ საქართველოში დემოკრატიის ხარისხს?

- შესანიშნავი კითხვაა. შესავლის სახით ვიტყვი, რომ საქართველოში ორ თვეზე ნაკლებია, რაც ვიმყოფები. დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, რომ საქართველო გახლავთ ნათელი შუქი მედიის თავისუფლების, პლურალიზმის თვალსაზრისით, სასამართლოს დამოუკიდებლობის კუთხით. რეალური ნაბიჯები გადაიდგა, რომ სასამართლო დამოუკიდებელი იყოს, გადაწყვეტილებები კი - მიუკერძოებელი. ჩემი ყოფილი უფროსი, ჰილარი კლინტონი, ამბობდა და დღესაც ამბობს - დემოკრატია არ არის მიზანი, დემოკრატია პროცესია.

- დემოკრატიის შემდეგ კიდევ არის რამე?

- ცათა სასუფეველი!.. (იცინის) რა თქმა უნდა, მნიშვნელოვანია დემოკრატიის ქვაკუთხედების ბოლომდე შენარჩუნება და განვითარება.

- კონკრეტულ საკითხებზეც გადავიდეთ. ”რუსთავი 2”-თან დაკავშირებულმა სასამართლო პროცესმა აჟიოტაჟი გამოიწვია. ოპოზიციის დიდი ნაწილი ამბობს, რომ ეს პოლიტიკური პროცესია, ხელისუფლება და საზოგადოების მეორე ნაწილი კი აცხადებენ, რომ ეს კერძო დავაა და ხელისუფლებას სასამართლო პროცესში ჩარევის კომპეტენცია არა აქვს. ამავე დროს, ყველას გვახსოვს უახლესი ისტორია, როგორ ვითარდებოდა მოვლენები ”რუსთავი 2”-ის გარშემო. იგივე დავით დვალი და ჯარჯი აქიმიძე უცბად არ გამოჩენილან, მათ, თავის დროზე, ეროსი კიწმარიშვილთან ერთად დააფუძნეს ტელეკომპანია. შემდეგ, წინა ხელისუფლების დროს, ტელეკომპანიაში გამოჩნდა ქიბარ ხალვაში, რომელიც მალევე ”გაქრა”... შესაძლოა, ვინმესთვის გასაგები იყოს, რა პროცესთან გვაქვს საქმე, თუმცა საზოგადოების ნაწილი მაინც გაურკვევლობაშია. მნიშვნელოვანია, მოსახლეობა გაერკვეს, ბოლოს და ბოლოს, რა ხდება... თქვენი აზრით, როგორ უნდა გაერკვეს საზოგადოება, ”რუსთავი 2”-თან დაკავშირებული მოვლენები პოლიტიკური პროცესია თუ კერძო დავა?

- მე დიპლომატი ვარ, არა ვარ ამ ქვეყნის გადასახადის გადამხდელი და ამომრჩეველი. ამიტომ არ იქნება სწორი, სასამართლო პროცესის სამართლებრივ ბუნებაზე ვისაუბრო, რაც არ ნიშნავს, რომ ჩემი აზრი არ გამაჩნია... ამერიკის შეერთებულ შტატებსა და საქართველოს ერთი საერთო მიზანი გვაქვს - იმის უზრუნველყოფა, რომ საქართველომ მიაღწიოს მიზანს და ევროატლანტიკური სისტემის სრულფასოვანი წევრი გახდეს. ვთვლი, რომ ჩემი როლი იმის აღნიშვნაა, თუ რა დევს ფსონად და რა შეიძლება მოჰყვეს გარკვეულ ქმედებებს. იწყება საარჩევნო წელი (თუ უკვე არ არის დაწყებული) და ნამდვილად უცნაური იქნება წამყვანი ოპოზიციური არხის მიერ მისი სარედაქციო პოლიტიკის შეცვლა. თუ საბოლოო შედეგი ამ ქმედებისა იქნება ის, რომ ოპოზიცია საბოლოოდ დაკარგავს წვდომას ამ სატელევიზიო არხზე ან ეს არხი ზეკრიტიკულიდან გახდება ნეიტრალური, ან კიდევ უარესი, პროსამთავრობო, ეს გამოიწვევს ეჭვს, რომ საქართველოში არ არის უზრუნველყოფილი თანაბარი სათამაშო ველი.

- რა თქმა უნდა, არავინ უარყოფს, რომ დამოუკიდებელი მედია და კრიტიკა აუცილებელია ქვეყნის განვითარებისთვის, თუმცა საზოგადოებას კარგად ახსოვს ”ნაციონალური მოძრაობის” დამოკიდებულება მედიასთან. ასევე ვიცით, რომ ”რუსთავი 2”-ის დღევანდელი ხელმძღვანელი გენერალური პროკურორის ყოფილი მოადგილეა, ასევე, იუსტიციის ყოფილი მინისტრი, გვახსოვს რა წინა ხელისუფლების ხელწერა და ის, თუ რა გავლენა ჰქონდათ იმდროინდელ პირველ პირებს მინისტრებზე. აქედან გამომდინარე, საზოგადოების მნიშვნელოვანი ნაწილი თვლის, რომ ”რუსთავი 2” ”ნაციონალური მოძრაობის” ინტერესებს ემსახურება... ამ მოსაზრებას ამყარებს ბოლოდროინდელი აუდიოჩანაწერები, რომლებშიც ოდესის გუბერნატორი დაუფარავად ესაუბრება არხის გენერალურ დირექტორს იმის შესახებ, როგორ აღმართონ ბარიკადები, ცხვირ-პირის დამტვრევაზე, სისხლის ღვრაზე და ა.შ. შესაძლოა, ”რუსთავი 2”-ს დღეს უფრო მეტი დამცველი ჰყოლოდა, რომ არა წინა წლების მეხსიერება.

- გასაგებია, მაგრამ, მათ უფლება აქვთ, გააჟღერონ ის მოსაზრებები, რომლებიც შესაძლოა, გამოხატავდეს თუნდაც ”ნაციონალური მოძრაობის” ინტერესებს. გულახდილად გეტყვით - ამერიკაში გვაქვს სატელევიზიო არხები, რომელთა ყურების შედეგად ლამის გულის შეტევა მივიღო ხოლმე. მაგალითად, ვერ ვუყურებ ”რაშა თუდეის”. თუმცა პასუხი ამაზე არ არის მენეჯმენტის შეცვლა, პასუხი ღია კონკურენციაა. რაც შეეხება უკანონო მოსმენების შედეგად მიღებულ ინფორმაციას, რთულია იმის თქმა, რამდენად რეალურია ეს.

- თუმცა მხარეებმა თავშივე დაადასტურეს საუბრის ავთენტურობა...

- მესმის და მიუღებელია ისეთი შინაარსის განცხადებები, რომლებიც შეიძლება შეიცავდეს მოწოდებას ძალადობისკენ. ამის ადგილი არ არის დემოკრატიულ საზოგადოებაში. ეს კატეგორიულად მიუღებელია. რაც ითქვა ოდესასა და თბილისში, თუ ამაში მთავრობა ხედავს ძალადობის გეგმას, რასაკვირველია, მას აკისრია საზოგადოების დაცვის უზრუნველყოფის ვალდებულება და მან ეს უნდა გააკეთოს. თუმცა რამე ხერხებით ტელევიზიის ჩაჩუმება გამოსავალი არ არის. ნათლად მინდა აღვნიშნო - ამას ვეუბნები როგორც მთავრობის, ისე ოპოზიციის წარმომადგენლებს. საკვანძო საკითხია არჩევნები. ყველას ყურადღების ქვეშ უნდა იყოს ერთი რამ - იმის უზრუნველყოფა, რომ არჩევნები ჩატარდეს სამართლიან და ლეგიტიმურ გარემოში.

წინასაარჩევნო გარემოს აღქმა უნდა იყოს ისეთი, რომ ყველა მოსაზრების მიღება და მოსმენა შესაძლებელია.

ამ შემთხვევაში საკითხი ეხება დემოკრატიის ორ ქვაკუთხედს - კერძო საკუთრების უფლებასა და მედიაპლურალიზმს, როცა რაღაც საკითხებისადმი კრიტიკული დამოკიდებულება გამოიხატება, უნდა მოიძებნოს გადაწყვეტილება, რომელიც ამ მხრივ სწორი და სამართლიანი იქნება. მე კვლავ ოპტიმისტად ვრჩები. ვაკვირდები საქართველოში სასამართლო სისტემის განვითარებას და ვხედავ იმის შესაძლებლობას, რომ ბევრი დამკვირვებელი და თვალი აკვირდება სამართლებრივ პროცესს, რაც, თავის მხრივ, უზრუნველყოფს იმას, რომ სასამართლო პროცესი სწორად წარიმართოს. ვგულისხმობ იმას, რომ საკითხმა ყველა სააპელაციო ინსტანცია გაიაროს და მივიდეთ საბოლოო სამართლებრივ გადაწყვეტილებამდე.

- საზოგადოებას კარგად ახსოვს 2007 წლის მოვლენები და ის ხალხი, ვინც ”იმედის” დარბევას ამართლებდა და აცხადებდა, რომ თუ ეს ასე არ მოხდებოდა, დემოკრატია ჩამოიშლებოდა. ”იმედი” რეალურ მეპატრონეებს წაართვეს და შემდეგ გენერალურ დირექტორად მიხეილ სააკაშვილის ადმინისტრაციის უფროსი, გიორგი არველაძე დანიშნეს. აქვე გკითხავთ - მაშინ ჩვენი უცხოელი მეგობრები უფრო აქტიურად ხომ არ უნდა ჩარეულიყვნენ პროცესებში, რომ მსგავსი პრეცედენტი არ დაეშვათ? სწორედ აქედან გამომდინარე ჩნდება ეჭვები საზოგადოებაში, რადგან ტელეკომპანიების დარბევები და დახურვები დემოკრატიის გადარჩენად ინათლებოდა. ამიტომ დღეს საზოგადოებისთვის, რბილად რომ ვთქვათ, ძალიან გამაღიზიანებელია მოწოდებები ოდესიდან ბარიკადებზე, ბოევიკების შეკრებასა და ცხვირ-პირის დანაყვაზე... ორმაგ სტანდარტთან ხომ არ გვაქვს საქმე? ისე, 2007 წელსაც წინასაარჩევნო პერიოდი იყო...

- 2007 წლის ნოემბერში ევროპულ საქმეთა ბიუროში ვმუშაობდი და რუსულ მიმართულებას ვხელმძღვანელობდი. ძალიან კარგად მახსოვს, ჩემი ხელმძღვანელი, სახელმწიფო მდივნის თანაშემწე დენ ფრიდი როგორი შეშფოთებული იყო ”იმედში” განვითარებული მოვლენების გამო. იმ პერიოდში როგორც ღია, ისე დახურულ შეხვედრებზე, დაუღალავად ვაფიქსირებდით ჩვენს მკაცრ კრიტიკასა და დამოკიდებულებას ამ პროცესისადმი... კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, ჩვენთვის მიუღებელია ნებისმიერი ძალადობა და ძალადობისკენ მოწოდება. ვგულისხმობ გავრცელებულ ჩანაწერებში გახმოვანებულ მოწოდებებს ძალადობაზე.

- საინტერესოა, თუ ნახეთ სამეგრელოს სამალავებში აღმოჩენილი წამების კადრები?

- პირადად არ მინახავს, მაგრამ მსმენია ამ კადრების შესახებ.

- სამწუხაროდ, მე ნანახი მაქვს.

- ვიცი კადრების შინაარსი და ვინც უნდა იყოს, აუცილებლად ყველა პასუხისგებაში უნდა იყოს მიცემული ამ ამაზრზენი დანაშაულის გამო. ჩემთვის ერთ-ერთი ყველაზე რთული პერიოდი იყო, როდესაც აბუ-გრეიბის ციხის მოვლენები გახმაურდა (ჟურნალისტებმა ამერიკელი სამხედროები აბუ-გრეიბის ციხეში ერაყელი პატიმრების წამებაში ამხილეს - ”კვირის პალიტრა”). მაშინ ერთ-ერთ საელჩოში პრესსპიკერი ვიყავი, მისვამდნენ კითხვებს და არ შემეძლო სხვა რამის თქმა, გარდა იმისა, რომ გამომეთქვა იმედი - დამნაშავე აუცილებლად მიეცემოდა პასუხისგებაში და იქნებოდა სათანადოდ გასამართლებული ამ საშინელი დანაშაულის გამო.

- სხვა თემებზეც გადავიდეთ. რუსეთი აგრძელებს უკანონო ქმედებებს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე - იქნება ეს მავთულხლართების გადმოწევა თუ ადამიანების გატაცება. თქვენი აზრით, როგორ უნდა იმოქმედოს საქართველოს ხელისუფლებამ, სწორად მოქმედებს თუ არა და დამატებით რა შეიძლება გააკეთონ ჩვენმა უცხოელმა პარტნიორებმა, რომ მსგავსი ქმედებები აღიკვეთოს?

- აღვნიშნე, რომ მსურდა საქართველოში ჩამოსვლა იმიტომ, რომ ხელი შემეწყო და დავხმარებოდი საქართველოს სუვერენიტეტის დაცვასა და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენაში, იმაში, რომ საქართველოს ჰქონდეს უფლება, თავად აირჩიოს საკუთარი გზა. მნიშვნელოვანია, რომ საერთაშორისო თანამეგობრობამ ერთხმად ილაპარაკოს მსგავს დარღვევებზე. ცეცხლის შეწყვეტის ხელშეკრულების პუნქტები დღემდე არ არის შესრულებული, სადაც შავით თეთრზეა აღნიშნული, რომ რუსული ჯარი უნდა დაბრუნდეს კონფლიქტამდე არსებულ პოზიციებზე. ამ მხრივ, ეს პრიორიტეტია, რომელზეც ვმუშაობთ. ვაფასებ საქართველოს ხელისუფლების მიდგომას, იმ თავშეკავებასა და პრაგმატიზმს, რომელსაც იჩენს. საერთაშორისო ურთიერთობებში მნიშვნელოვანი ასპექტია ბრძოლის ისეთი ფორმის შერჩევა, რომელშიც გაიმარჯვებ. აშშ აქტიური მონაწილეა ჟენევის ფორმატისა. ვაფასებ საქართველოს მთავრობის ძალისხმევას, რის შედეგადაც რუსეთთან ურთიერთობის ახალი არხი გაიხსნა. ზურაბ აბაშიძე ძალზე გამოცდილი და პრაგმატული დიპლომატია. ამდენად, არსებული ფორმატები - ჟენევის მოლაპარაკებები და აბაშიძე-კარასინის არხი - იძლევა აქტუალური თემების უფრო აქტიურად განხილვის საშუალებას. მინდა დადებითად შევაფასო საქართველოს მთავრობის რეინტეგრაციის პოლიტიკა. მთავრობა ამ მხრივ კარგ ნაბიჯებს დგამს და ცდილობს გრძელვადიანი სტრატეგიის გატარებას ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მცხოვრებთა ინტეგრაციისთვის.

- ამასობაში, XXI საუკუნეში, ხალხს ისევ იტაცებენ ოკუპირებული ტერიტორიების მიმდებარე დასახლებული პუნქტებიდან.

- ვთვლი, რომ გატაცებები მართლაც საზარელი მოვლენაა XXI საუკუნეში. სამწუხაროდ, ვიდრე გვექნება უფრო კარგი ფორმატი ურთიერთობისთვის თბილისსა და ცხინვალს, თბილისსა და სოხუმს, ან თბილისსა და მოსკოვს შორის, ჩვენ გვიწევს, ვიყოთ დამოკიდებული იმ ფორმატებზე, რომლებიც დღეს არსებობს.

სამწუხაროდ, რეალობა ასეთია, ისეთ სამყაროში ვცხოვრობთ, როგორშიც ვცხოვრობთ.

- ამ ფონზე საქართველოს ხელისუფლებისა და ”გაზპრომის” მოლაპარაკებებმა საზოგადოებაში აჟიოტაჟი გამოიწვია. ხელისუფლება აცხადებს, რომ ეს კონკურენტუნარიან გარემოს შექმნის, ოპოზიცია კი ამტკიცებს, რომ ეს აზერბაიჯანული გაზის რუსული გაზით ჩანაცვლების მცდელობაა, რაც საქართველოს რუსეთთან ”მიბმას” გამოიწვევს, რადგან ენერგომატარებლებს რუსეთი ხშირად პოლიტიკურ ბერკეტად იყენებს.

- საქართველოს არ უნდა მიადგეს ზიანი და არ უნდა მიეცეს საშუალება ერთ კონკრეტულ სახელმწიფოს, რომ ხელში ჩაიგდოს ბერკეტი საქართველოს ენერგოუსაფრთხოებაზე ზემოქმედებისთვის. ამ მხრივ საქართველოს მთავრობა ცდილობს წყაროების დივერსიფიცირებას. როდესაც ვხედავთ საზოგადოებისა თუ ოპოზიციის შეშფოთებას, მთავრობისთვის მნიშვნელოვანია, უზრუნველყოს ”სოკარსა” თუ ”გაზპრომთან” მისი ურთიერთობების გამჭვირვალობა. უნდა გავითვალისწინოთ, რომ აღმოსავლეთ-დასავლეთის კორიდორი არა მხოლოდ საქართველოს, არამედ ცენტრალური აზიიდან ევროპამდე სახელმწიფოების უსაფრთხოებას გულისხმობს და მას ზიანი არ უნდა მიადგეს. რაც შეეხება ”გაზპრომისგან” მიღებული გაზის მოცულობას, როგორც ვიცით, არ არის იმ რაოდენობის, რომელიც შეიძლება რაიმე ზიანის მომტანი გახდეს.

- დასასრულ, 2016 წელს საქართველო ევროკავშირისგან ვიზა-ლიბერალიზაციას ელოდება. თქვენი აზრით, რამდენად არის ჩვენი ქვეყანა მზად ამისთვის?

- ჩვენ არა ვართ ევროკავშირის წევრი ქვეყანა, მაგრამ ვიმედოვნებ, საქართველოს დაუფასდება ის ნაბიჯები, რაც მან გადადგა ვიზა-ლიბერალიზაციისთვის. ჩვენ ნამდვილად ვატყობინებთ ბრიუსელს, რომ მხარს ვუჭერთ ამ პროცესს.