"ბავშვს 25-სანტიმეტრიანი ჭუჭყიანი მოსაჭრელი ჭიპლარი ჰქონდა დარჩენილი" - ქუთაისში სადარბაზოში დაგდებული პატარის სულისშემძვრელი ამბავი
რატომ აგდებენ დედები შვილებს? ამ კითხვაზე ისე როგორც სხვა ჩვეულებრივი დედები, ვერც ქუთაისელი მანანა იობიძე გასცემს პასუხს, მაგრამ როცა ღამის 11 საათზე უცნობმა კაცმა კარზე დაუკაკუნა, - თქვენი ბინის კართან ცელოფანში დაგდებული არსება წკმუტუნებსო, ქალი კინაღამ კარშივე ჩაიკეცა, - ჯერ მხოლოდ იმიტომ რომ სიბნელეში ვერაფერი გაარჩია და ეგონა, რომ კართან ვიღაცამ უპატრონო ლეკვი დააგდო; მაგრამ როცა მამაკაცმა შავ ცელოფანში გახვეული არსება ხელში აიყვანა და სახეზე დახედა, რომ არ წაქცეულიყო, კარის დირეს ჩამოეკიდა. თუმცა გონს მალევე მოვიდა, ძონძებში გახვეული პატარა შინ შეიყვანა. ამის შემდეგ რაც მისმა გაოგნებულმა ოჯახმა გააკეთა, პირველ რიგში, პოლიციასთან დარეკვა და პატარას ძუძუთი დაპურება იყო, - როგორც ჩანს, მან, ვინც ჩვილი პირველ სართულზე მანანა იობიძის კართან მიაგდო, იცოდა, რომ ამ ოჯახშიც პატარაც ჰყავდათ, ძუძუთი კვებავდნენ და შესაბამისად, კართან ნაპოვნ ჩვილსაც გამოკვებავდნენ. ამის მიუხედავად მან ბავშვი სასიკვდილოდ გაწირა, - საშინელ სიცივეში პირდაპირ სადარბაზოში დაგდებული ჭუჭყიან ჩვრებში გახვეული და ჭუჭყიან ცელოფნის პარკში ჩასმულ ჩვილს სასიცოცხლო ძალები გამოცლილი ჰქონდა, - ვეღარც ჭამდა და ვეღარც ტიროდა. ის პატრულის დროზე მოსვლამ და სავადმყოფოში გადაყვანამ იხსნა.
თინათინ ტყეშელაშვილი, ქუთაისში ნაპოვნი პატარის მკურნალი ექიმი:
- სანამ იმ მდგომარეობამდე მივიყვანდით, როდესაც გვეცოდინებოდა რომ იცოცხლებდა, საავადმყოფოს მედპერსონალს ჩვენი დაგვემართა, - ბავშვს 25-სანტიმეტრიანი ჭუჭყიანი მოსაჭრელი ჭიპლარი ჰქონდა დარჩენილი, ამ ჭიპლარს შეიძლებოდა მოეკლა, სისხლისაგან დაცლილიყო. თანაც ამ სიცივეში ერთადერთი რეიტუზი ეცვა და ისიც დიდი ბავშვისა, ზემოთ კი ისეც თხელ ჭუჭყიან ჩვრებში იყო გახვეული, მხოლოდ მათ შეხედვა გაგხდიდა ცუდად. პლუს ასე შეხვეული "ცელოფანში" იყო ჩადებული და პირდაპირ სადარბაზოში დაგდებული... ასე გადაგდებულ პატარას უდიდესი სასიცოცხლო ძალა აღმოაჩნდა, საავადმყოფოში ყოფნის დღე-ნახევრის შემდეგ ბავშვი უკვე 30 გრამ საჭმელს ჭამს. ამდენს ახალდაბადებული ალბათ ვერ შეჭამდა, ამიტომ ვფიქრობთ, რომ ბავშვი დღე-ნახევრის დაბადებული მაინც იყო, როცა სადარბაზოში დააგდეს.
- ახლა სოციალური სამსახური ალბათ დედას ეძებს?
- დიახ. იმედია, ვიპოვნით, თუმცა ჩვენს საავადმყოფოში ბევრი იყო ისეთი შემთხვევა, როცა ასეთი ბავშვების დედები არ გამოჩნდნენ. ამ პატარას ბედი როგორ იქნება, არ ვიცით. სოციალური მუშაკი ყოველდღე დადის საავადმყოფოში.
- სახელი ხომ არ შეურჩიეთ?
- ჩვენმა ექთანმა გაბრიელი დაარქვა. ექიმები სულ ეფერებიან, ხელიდან არ უშვებენ, ყველას ეცოდება. მარტო მედპერსონალი კი არა, ბავშვი, რომელ განყოფილებაშიც წევს, იქ სხვა ბავშვებიც ხომ არიან და მათი მშობლებიც არ აკლებენ გაბრიელს მოფერებას, - ყოველდღე უზიდავენ საკვებსა და ახალ-ახალ ტანსაცმელს. სულ ნაირ-ნაირ ტანსაცმელში გამოწყობილი დაჰყავთ…
- გისურვებთ ჯანმრთელი და ჭკვიანი ბიჭი გაზრდილიყოს.
- მადლობთ. გთხოვთ, როცა ამ ამბავს დაწერთ, აუცილებლად ხაზი გაუსვით, რომ თუ ვინმე საკუთარი შვილის ასე გადაგდებას აპირებს, ამას ნუ იზამს, ნუ მოკლავს შვილს და ნურც სიცოცხლეს ჩაიგდებს საფრთხეში. მივიდეს სამშობიაროში. ვპირდებით, აქ მის ვინაობას არ გავამხელთ და არც ბავშვს დავტოვებთ უპატრონოდ!
ეთერ ერაძე (სპეციალურად სიატისთვის)