"იყო და­ძა­ბუ­ლო­ბა, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, დაც­ვის სა­ჭი­რო­ე­ბაც..." - რას ჰყვებოდა ჯაბა იოსელიანის ყოფილი რძალი ოჯახზე - კვირის პალიტრა

თამთა დადეშელი

ინტერვიუ ჟურ­ნალ "გზის" არ­ქი­ვი­დან (2011 წელი)

(ასევე დაგაინტერესებთ: "ჯაბა სულ სხვა ადამიანი იყო" - ვინ არის და რას საქმიანობს ჯაბა იოსელიანის შვილიშვილი?)

მსა­ხი­ობ თამ­თა ცინ­ცა­ძეს ად­რე­ულ წლებ­ში უფრო დრა­მა­ტუ­ლი და ლი­რი­კუ­ლი რო­ლე­ბის შემ­სრუ­ლებ­ლად მი­იჩ­ნევ­დნენ, ბოლო დროს, სა­ხა­სი­ა­თო ტი­პა­ჟე­ბიც შექ­მნა, რაც მის­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია... თამ­თა ჯაბა იო­სე­ლი­ა­ნის ყო­ფი­ლი რძა­ლი გახ­ლავთ და ამ ქორ­წი­ნე­ბი­დან ჰყავს შვი­ლი - ჯაბა იო­სე­ლი­ა­ნი-უმ­ცრო­სი.

- ჩემი მოს­წავ­ლე­ო­ბის პე­რი­ოდ­ში სა­მე­დი­ცი­ნო ინ­სტი­ტუ­ტში ჩა­ბა­რე­ბა მო­დუ­რი იყო და მეც ექი­მო­ბის­თვის ვემ­ზა­დე­ბო­დი... მი­სა­ღე­ბი გა­მოც­დე­ბი უკვე მო­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი იყო, როცა შე­ვი­ტყვე, რომ თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტში მიშა თუ­მა­ნიშ­ვილს ჯგუ­ფი აჰ­ყავ­და (რაც 4 წე­ლი­წად­ში ერთხელ ხდე­ბო­და) და იქ ჩა­ბა­რე­ბის სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა. შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ტუ­რე­ბი ად­ვი­ლად გა­დავ­ლა­ხე და მა­ღა­ლი ქუ­ლე­ბით ჩა­ვი­რი­ცხე. გა­მი­მარ­თლა, ექ­სპე­რი­მენ­ტულ ჯგუფ­ში მოვ­ხვდი, ჩვე­ნი ხელ­მძღვა­ნე­ლე­ბი იყ­ვნენ ბა­ტო­ნი მი­შას ასის­ტენ­ტე­ბი - გოგი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი, ლე­ვან წუ­ლა­ძე, გია კი­ტია და ირა ჟღენ­ტი... ჩემი ჯგუ­ფე­ლე­ბი იყ­ვნენ - დათო დო­ი­აშ­ვი­ლი, დათო საყ­ვა­რე­ლი­ძე, ნა­ნუ­კა ლი­თა­ნიშ­ვი­ლი, გი­ორ­გი ნა­კა­ში­ძე, დათო მღებ­რიშ­ვი­ლი, გი­ორ­გი სი­ხა­რუ­ლი­ძე.

- თქვენს პე­და­გოგს - მიშა თუ­მა­ნიშ­ვილს რო­გორ გა­იხ­სე­ნებ­თ?

- დიდი ხე­ლო­ვა­ნი, გე­ნი­ო­სი და უაღ­რე­სად ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნი ამავდრო­უ­ლად, კარ­გი მას­წავ­ლე­ბე­ლი იყო. დიდი სით­ბო­სა და სიყ­ვა­რუ­ლის გარ­და ბა­ტო­ნი მი­შას­გან არა­ფე­რი მახ­სოვს. ზო­გი­ერ­თი მი­იჩ­ნევს, რომ თით­ქოს თუ­მა­ნიშ­ვი­ლის მო­წა­ფე­ე­ბი პე­და­გოგ­ზე ზედ­მე­ტად მი­ჯაჭ­ვუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით და მის გა­რე­შე როლ­ზე მუ­შა­ო­ბა გვი­ჭირ­და. ასე არ ყო­ფი­ლა... ფა­ნა­ტი­კო­სე­ბი კი არ ვართ, უბ­რა­ლოდ, ერთ-ერთი სა­უ­კე­თე­სო პე­და­გო­გი გვყავ­და. თი­თო­ე­უ­ლი სი­ტყვა მახ­სოვს, რო­გორ გვა­რი­გებ­და, რომ ჩვე­ნი პრო­ფე­სია, ხე­ლო­ბა და რო­ლის კე­თე­ბის ხე­ლოვ­ნე­ბა კარ­გად გვეს­წავ­ლა. ახლა უკვე, როცა თვი­თონ გავ­ხდი პე­და­გო­გი, ვგრძნობ, თუ რო­გო­რი კარ­გი სკო­ლა გა­მა­ტა­რა ბა­ტონ­მა მი­შამ...

- ინ­სტი­ტუ­ტის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, თუ­მა­ნიშ­ვი­ლის თე­ატ­რში გა­ნაგ­რძეთ მუ­შა­ო­ბა?

- არა, შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა არ მქონ­და; თუმ­ცა ბა­ტო­ნი მიშა IV კურ­სი­დან მთა­ვა­ზობ­და მის თე­ატ­რში მსა­ხი­ო­ბო­ბას, მაგ­რამ იმის გამო, რომ ჩემი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა უც­ნა­უ­რად აე­წყო, ვერ შევ­ძე­ლი. ინ­სტი­ტუ­ტის დამ­თავ­რე­ბი­დან 2 წლის შემ­დეგ, დოიმ (დათო დო­ი­აშ­ვი­ლი) სა­მუ­შა­ოდ მარ­ჯა­ნიშ­ვი­ლის თე­ატ­რში მი­მიწ­ვია. მა­შინ და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი მსა­ხი­ო­ბო­ბა მო­დუ­რი იყო. მეც იმ "მო­დას" ავ­ყე­ვი და ამ გა­და­სა­ხე­დი­დან ვხვდე­ბი, რომ შეც­დო­მა და­ვუშ­ვი.

- რო­მელ უმაღ­ლეს სას­წავ­ლე­ბელ­ში მუ­შა­ობთ?

- ილი­ას უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში მე­ტყვე­ლე­ბას ვას­წავ­ლი და ჩვენს თე­ატ­რში რე­ჟი­სო­რის ასის­ტენ­ტიც ვარ. გა­მორ­ჩე­ულ და სა­ინ­ტე­რე­სო სტუ­დენ­ტებს კი პირ­ვე­ლი­ვე კურ­სი­დან სა­შუ­ა­ლე­ბა ეძ­ლე­ვათ, სწავ­ლის პა­რა­ლე­ლუ­რად, პრო­ფე­სი­ო­ნალ მსა­ხი­ო­ბებ­თან ერ­თად სცე­ნა­ზე დად­გნენ. ეს კარ­გი ექ­სპე­რი­მენ­ტი ოთარ ეგა­ძემ და­ნერ­გა. ჩვე­ნი თე­ატ­რის რე­პერ­ტუ­არ­ში 5 სპექ­ტაკ­ლია და აქე­დან ოთხში ვთა­მა­შობ.

- თქვენს უფ­როს ვაჟ­ზე - ჯაბა იო­სე­ლი­ა­ნი-უმ­ცროს­ზე რას გვე­ტყვით?

- მისი პა­ტა­რა­ო­ბი­სას პო­ლი­ტი­კუ­რად რთუ­ლი პე­რი­ო­დი იყო. ვინც იო­სე­ლი­ა­ნე­ბის ოჯახს ახ­ლოს იც­ნობ­და, ეს კარ­გად იცის. ჯაბა იზ­რდე­ბო­და რო­გორც მა­მას­თან, ასე­ვე ჩემ­თა­ნაც, დე­ი­და­ჩემ­სა და ბე­ბი­ას დიდი ამა­გი აქვთ მას­ზე. თუმ­ცა იყო და­ძა­ბუ­ლო­ბა, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, დაც­ვის სა­ჭი­რო­ე­ბაც... ის, რა თქმა უნდა, მა­მის ოჯახ­ში უფრო უსაფრ­თხოდ იყო.

ძნე­ლია იმის აღ­წე­რა, გა­გე­ბა და და­ჯე­რე­ბა, თუ რამ­დე­ნად რთუ­ლი ცხოვ­რე­ბა გვქონ­და. ცუ­დია და გან­ვიც­დი, რომ ჯა­ბას ჩემი ხელი გარ­კვე­ულ­წი­ლად მო­აკ­ლდა, მაგ­რამ ალ­ბათ თით­ქმის ყვე­ლა დან­გრე­უ­ლი ოჯა­ხის შვი­ლი ასეა. მარ­კე­ტინ­გის სპე­ცი­ა­ლის­ტია, მი­ლან­ში ბა­კა­ლავ­რი­ა­ტი წარ­მა­ტე­ბით და­ამ­თავ­რა... გო­ნი­ე­რი ბი­ჭია, შრო­მის­მოყ­ვა­რე და პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით აღ­სავ­სე.

- მსმე­ნია, რომ ლექ­სებ­საც წერს...

- დიახ, ჩვენ ეს გე­ნე­ტი­კუ­რად მოგ­ვდგამს - ჩემი დიდი ბა­ბუა ლექ­სებს წერ­და; მე და ჩემი მშობ­ლე­ბიც ვწერთ და ამის ნიჭი ჯა­ბა­საც გა­მოჰ­ყვა. ჯაბა ბავ­შვო­ბა­ში კარ­გად ხა­ტავ­და კი­დეც, კე­რა­მი­კულ ნა­მუ­შევ­რებს აკე­თებ­და, ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რი გა­ტა­ცე­ბა აქვს და ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად გა­მოს­დის. სხვა­თა შო­რის, ჯა­ბას მე­ო­რე ბა­ბუა - ალე­კო ცინ­ცა­ძე, ჰუ­მა­ნი­ტა­რულ-ტექ­ნი­კუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის და­მა­არ­სე­ბე­ლი, პრო­ფე­სო­რი, მა­თე­მა­ტი­კო­სია და ახ­ლა­ხან ენათ­მეც­ნი­ე­რე­ბა­ში აღ­მო­ჩე­ნა გა­ა­კე­თა, რო­მე­ლიც ალ­ბათ შეც­ვლის ქარ­თუ­ლი ან­ბა­ნის შექ­მნის თა­რიღს...

- ჯა­ბას მამა, კონ­სტან­ტი­ნე რო­გორ გა­ი­ცა­ნით და რამ­დენ ხანს იცხოვ­რეთ ერ­თად?

- ცოლ-ქმა­რი მხო­ლოდ 2 წელი ვი­ყა­ვით, მა­ნამ­დე 1 წელი კი - შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი გახ­ლდით და ბო­ლოს, ისე მოხ­და, რომ მო­მი­ტა­ცა... ერ­თმა­ნე­თი თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტში გა­ვი­ცა­ნით. ის იმ დროს თსუ-ს სტუ­დენ­ტი, გერ­მა­ნის­ტი იყო.

მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ლილი იო­სე­ლი­ა­ნი მისი მა­მი­დაა და თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტშიც მო­უნ­და "შე­მო­ე­ხე­და". და­ინ­ტე­რეს­და იმით, თუ რა ხდე­ბო­და თუ­მა­ნიშ­ვი­ლის სამ­სა­ხი­ო­ბო ჯგუფ­ში და გა­ე­გო, მა­საც ხომ არ ჰქონ­და ამ დარ­გის­კენ მიდ­რე­კი­ლე­ბა. მაგ­რამ ჩვე­ნი პრო­ფე­სია მა­ინ­ცდა­მა­ინც არ მო­ე­წო­ნა და თა­ვის საქ­მი­ა­ნო­ბას მალე და­უბ­რუნ­და. 1-2 კვი­რა თა­ვი­სუ­ფალ მსმე­ნე­ლად იჯდა და სწო­რედ იმ პე­რი­ოდ­ში დავ­მე­გობ­რდით...

- რა გახ­და თქვე­ნი და­შო­რე­ბის მი­ზე­ზი?

- ოჯა­ხი "პა­ტა­რებ­მა" შევ­ქმე­ნით და მხო­ლოდ მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თგა­გე­ბა და დიდი სიყ­ვა­რუ­ლი საკ­მა­რი­სი გვე­გო­ნა... კარ­გი მე­გობ­რე­ბი გახ­ლდით, რაც დღემ­დე გრძელ­დე­ბა, მაგ­რამ ცოლ­-ქმრო­ბა არ გა­მოგ­ვი­ვი­და. ისე, მი­მაჩ­ნია, რომ ჩვე­ნი და­შო­რე­ბა არას­წორ მო­მენ­ტში მოხ­და. კო­წია ძა­ლი­ან კარ­გი, კულ­ტუ­რუ­ლი, დახ­ვე­წი­ლი და გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნია. მა­შინ ისე­თი რთუ­ლი პე­რი­ო­დი იყო, ვინ რას ლა­პა­რა­კობ­და, დღემ­დე ვერ ვხვდე­ბი.

თით­ქოს ზო­გი­ერთს რა­ღაც და­ვა­ლე­ბაც კი ჰქონ­და, რომ ჩვენს ოჯახ­ში სი­ტუ­ა­ცია აე­რია; მი­ზან­მი­მარ­თუ­ლად ცდი­ლობ­დნენ ოჯა­ხის გარ­შე­მო რა­ღაც ამ­ბე­ბის ატე­ხას. იმ ლა­ბი­რინთში გზის გაკ­ვლე­ვა, მერ­წმუ­ნეთ, შე­უძ­ლე­ბე­ლი იყო. ახლა რომ ვაკ­ვირ­დე­ბი, დიდი მოთ­მი­ნე­ბა გვქო­ნია, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ღირ­სე­უ­ლად გა­და­ვი­ტა­ნეთ და ერ­თმა­ნეთ­თან ძა­ლი­ან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა შე­ვი­ნარ­ჩუ­ნეთ.

- მათ ოჯახ­ში ცხოვ­რე­ბი­სას რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა გქონ­დათ ბა­ტონ ჯაბა იო­სე­ლი­ან­თან?

- თა­ვი­დან­ვე არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად მი­მი­ღო და ჩემ მი­მართ მარ­თლაც კარ­გი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­და. პი­რა­დად მე, რო­გორც ძა­ლი­ან თბი­ლი, მო­სიყ­ვა­რუ­ლე, კე­თი­ლი და კულ­ტუ­რუ­ლი ადა­მი­ა­ნი, ისე და­მა­მახ­სოვ­რდა. მა­მა­სა­ვით ზრუ­ნავ­და ჩემ­ზე. ვმე­გობ­რობ­დით, თა­ვის ნა­წე­რებს მა­კი­თხებ­და. როცა ახალ რო­მან­ზე მუ­შა­ობ­და, აზრს მე­კი­თხე­ბო­და, შე­იძ­ლე­ბა სუ­ლაც არ აინ­ტე­რე­სებ­და, მაგ­რამ - წა­ხა­ლი­სე­ბის მიზ­ნით.

ჯაბა ძა­ლი­ან ჭკვი­ა­ნი და ტრა­გი­კუ­ლი პი­როვ­ნე­ბა იყო... მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, პრო­ფე­სო­რი იყო, ბევ­რი ნაშ­რო­მი­სა და წიგ­ნის ავ­ტო­რი, რა­საც ნამ­დვი­ლად თვი­თონ წერ­და, ამის მომსწრე თა­ვად ვარ. მერე რა­ტომ­ღაც პო­ლი­ტი­კით და­ინ­ტე­რეს­და, რაც მგო­ნია, რომ არას­წო­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა იყო; ისე, ამის დიდი სურ­ვი­ლი თვი­თო­ნაც არ ჰქონ­და... მაგ­რამ ვერ გან­ვი­კი­თხავ, რად­გა­ნაც მის­გან ბევ­რი კარ­გი რამ მახ­სოვს...

თამ­თა და­დე­შე­ლი

ჟურ­ნალ "გზის" არ­ქი­ვი­დან

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

(ასევე დაგაინტერესებთ: "ჯაბა სულ სხვა ადამიანი იყო" - ვინ არის და რას საქმიანობს ჯაბა იოსელიანის შვილიშვილი?)