მოულოდნელად, მას გზა გადაუჭრა ნავმა, რომელშიც ექიმები ისხდნენ და მკაცრად გააფრთხილეს, რომ თუ მორევისაკენ ცურვას არ შეწყვეტდა და ნავში არ აძვრებოდა, უეჭველად დაიღუპებოდა. კაცმა ექიმებს ხელი უდიერად აუქნია, თქვენი გაფრთხილება მე არას მარგია, რადგან თუ დამჭირდა, ღმერთი მიშველისო. ექიმები მეტისმეტად შეწუხდნენ, მაგრამ მოცურავის ნებას დაემორჩილნენ და გაეცალნენ.
მორევამდე სულ ცოტაღა რჩებოდა, რომ კაცს გზა გადაუკეტა გემმა, რომელიც ხალხით იყო სავსე. ისინი გემბანიდან უყვიროდნენ, რომ თუ მორევისაკენ წავიდოდა, მის სიკვდილს შესაძლოა სხვების სიკვდილიც მოჰყოლოდა, რადგან ეს მორევი, თავის გრძნეულებიდან გამომდინარე, ერთი კაცის ჩაყლაპვისთანავე სხვა ადამიანების შთანთქმის უდიდეს ძალას იძენდა.
მას ყელგამოწევით ევედრებოდნენ, რომ წყალზე გადმოგდებულ თოკის კიბეზე ასულიყო. კაცმა, მე თქვენისთანა მშიშარა კი არა, ნამდვილი გმირი ვარ და მორევი ვერას დამაკლებს, რადგან ღმერთი უთუოდ მიშველისო.
მერე ცურვის გაგრძელება სცადა, თუმცა უშედეგოდ, რადგან მდინარეზე ლამის გარდიგარდმოდ გახირული გემი ადგილიდან არ იძვროდა, ხალხის აღშფოთება კი სამართლიანად მატულობდა.
კაცს დიდხანს არ უფიქრია, ისე ჩაყვინთა წყალში, გემის ქვეშ გაძვრა და უცებ მორევის უძირო ხახაში აღმოჩნდა. ცოტა ხანში, როცა იგრძნო, რომ ძალა ელეოდა და იღრჩობოდა, დასახმარებლად უფალს მოუხმო.
"ჯერ ექიმები გამოგიგზავნე და იუკადრისე, მერე სახელმწიფო მოხელეები დაგაწიე და ხელი ჰკარი, ბოლოს ხალხი დაგახვედრე და მათი ხვეწნა-მუდარა ყურად არ იღე. სამჯერ გამოგიწოდე დახმარების ხელი და სამჯერვე მიუარე, რადგან შენმა სიყრუემ გონება წაგართვა", - ესღა ჩაესმა, სანამ ფსკერისკენ წავიდოდა.
აქ უკვე აღარ იქნება "ჭირი იქა, ლხინი აქა, ქატო იქა, ფქვილი აქა", ვინაიდან ასეთი დასასრულის შემთხვევაში ლხინი და ფქვილი აღარავის გაახსენდება.
ბლოგში გამოთქმული მოსაზრებები ეკუთვნის ბლოგერს, რომელსაც შესაძლოა რედაქცია არ ეთანხმებოდეს
