ოქრომჭედლიშვილის "ოქროულა" - კვირის პალიტრა

ოქრომჭედლიშვილის "ოქროულა"

სოსო ოქრომჭედლიშვილი: "მარანში კირით ძირდადუღაბებული 10 ქვევრი მაქვს. ის ინახავს საღვინე ჭურჭელს მშრალად, იცავს ქვევრს ბაქტერიებისგან"

"ვენახს მხოლოდ ბიოსაშუალებებით ვწამლავთ. ბალახსაც მამაპაპურად ცელით ვაცლით ვაზს ძირებიდან. სულ ვენახში უნდა იდგე. აკი უთქვამს კიდეც ვენახს: "შემოხვალ, შემოგყვები, გახვალ და გაგყვებიო". ასე რომ, წინაპრების ტრადიცია აღვადგინეთ და ჩემს მარანში ბიოვენახების ხვავი და ბარაქა ტრიალებს"

ღვინის დაყენების უძველეს და თანამედროვე წესებზე სასაუბროდ ახალგაზრდა მეღვინეს, სოსო ოქრომჭედლიშვილს "მარნის კარი ავუჭრიალეთ".

- პირველი ნაბიჯები მეგობრებთან ერთად 2013 წლის ღვინის ფესტივალზე გადავდგი - სომელიეთა მიერ ფარულმა გასინჯვამ +წარმატება მოგვიტანა. გადავწყვიტეთ, გაგვეღრმავებინა ცოდნა და თან დაწყებული საქმე გაგვეგრძელებინა. შევქმენით შპს და ღვინის ბაზარზე გამოვედით. დღეს ჩვენი პროდუქტი ძალიან ბევრ ღვინის სახლსა და ბარ-მაღაზიაშია წარმოდგენილი.

წარმოების შემდგომი განვითარებისა და ქართული ბაზრის ათვისების მიზნით, 2014 წლიდან იმავე ტექნოლოგიით, ოღონდ შეცვლილი სახელით ჩამოვასხით და დღემდე იყიდება საფერავის, რქაწითელისა და მანავის მწვანის ჯიშის ქვევრის მშრალი ღვინოები.

ოქროულა ვაზის 500-ზე მეტი ჯიშისგან ერთ-ერთია, რომელიც ასაკოვანი მეღვინეების თქმით, თითქმის გადაშენების პირასაა და ვცდილობ, ეს იშვიათი, თეთრი ყურძნის ჯიშის ვაზი მოვიძიო და გაქრობას გადავარჩინო. ყოველწლიურად ვმონაწილეობთ ღვინის ფესტივალში და საზოგადოებას საკუთარ ნახელავს ვთავაზობთ. კარგია, რომ ფესტივალი ქვევრის გახსნასა და იქიდან ღვინის ამოღებას ემთხვევა, ეს არის მაისი, ვარდობისთვე, მალე ჭაჭის არაყსაც ჩამოვასხამთ, უკვე ვმუშაობთ ბოთლის ფორმასა და ეტიკეტზე.

- ღვინის დაყენების თქვენი მეთოდი თუ გაქვთ?

- ღვინის ხარისხის ათვლის წერტილი ვენახია. ვენახს არ ვტვირთავ რქით, რათა დასხმით ვენახმა თავი არ მოიკლას. თუ გამოგვეპარა და სათანადოდ არ შევაჭერით ლერწამი, უკვე შემდგომი ოპერაციის დროს მწვანე ნაყოფის სახით ვიცილებთ თავიდან, ამას "მწვანე რთველი" ჰქვია მეღვინეების ენაზე და ამით ვაზს სუნთქვის საშუალებას ვაძლევთ.

მხოლოდ ბიოსაშუალებებით ვწამლავთ. კლიმატის ცვალებადობა, მცხუნვარე მზე, გადაუღებელი წვიმები ისედაც აზიანებს მოსავალს, ამას ემატება ნაკლებეფექტიანი შესაწამლი პრეპარატები. ბალახსაც მამაპაპურად, ცელით ვაცლით ვენახს ძირებიდან. ბიოსაშუალებები ვენახთან აახლოებს კაცს, სულ ვენახში უნდა იდგე. აკი უთქვამს კიდეც ვენახს: "შემოხვალ, შემოგყვები, გახვალ და გაგყვებიო". ასე რომ, წინაპრების ტრადიცია აღვადგინეთ და ჩემს მარანში ბიოვენახების ხვავი და ბარაქა ტრიალებს.

- მეღვინეობაში ლომის წილი ქვევრზე მოდის, ბევრია მასზე დამოკიდებული, ღვინო ქვევრის სულია, ქვევრი ღვინის სხეული, და ერთმანეთს ავსებენ.

- მარანში კირით ძირდადუღაბებული 10 ქვევრი მაქვს. ჯერ მიწა მოვჭერით, შემდეგ ქვევრები ჩავაწყვეთ და კირითა და ღორღით ამოვავსეთ. ისინი ინახავენ საღვინე ჭურჭელს მშრალად, იცავენ ქვევრს ბაქტერიებისგან, თიხა არ ინესტება, ასე ვთქვათ, არ ავადდება. ღვინოც ოპტიმალურ ტემპერატურას ინარჩუნებს, რაც აუცილებელია ღვინის სიცოცხლის არა მარტო ხანგრძლივობისთვის, არამედ შინაარსისთვისაც. ყოველ წელს ქსელში გასაყიდად დაახლოებით 1000 ბოთლს ვუშვებთ. მას შემდეგ, რაც ლაბორატორიულად დავადგენ ჩემთვის მისაღებ შაქრიანობის ნორმას, რთველს ვიწყებ. მაღალშაქრიანობას ქვევრში ვერ დაშლი და ღვინო ტკბილი დარჩება, მამაპაპურ ქვევრში ხომ დუღილი ბუნებრივად მიმდინარეობს, ხელოვნური ჩარევის გარეშე. აქ ღვინო ცოცხალია, იბადება, იზრდება, სიცოცხლის ბოლო წვეთამდე ვითარდება და ღვინდება.

ქვევრი ირეცხება, შრება, შიგნიდან წყლიანი კირით ილესება და რთვლამდე ილუქება, კარგია, თუ იქამდე კიდევ განმეორდება იგივე პროცედურა, გამზეურდება და გაირეცხება. ნამდვილ ქვევრის ღვინოს არაფრის გემო არ უნდა ჰქონდეს, გარდა ღვინისა.

- რა რჩევას მისცემთ ახალგაზრდა მეღვინეებს?

- დაწურეთ საღი ყურძენი, სუფთა, დილით დაკრეფილი, გამშრალ-განიავებული, ნამაკრეფილი, დაუჟეჟავი. საწურავმა წიპწა არ უნდა დაამტვრიოს, რათა ღვინო არ შეიმღვრეს. არსებობს ფილტრები, რომლებიც სიმღვრივეს შველის, თუმცა ღვინის შემღვრევა არ არის საგანგაშო, ის შეიძლება ბუნებრივადაც ასეთი დადგეს, მაგრამ დასალევად საამური იყოს. აი, ასეთი ყურძნის წვენი უნდა ჩავიდეს მშრალ, კარგად გარეცხილ ქვევრში და ამგვარად მიიღწევა ღვინის ხარისხიც.

ყველამ უნდა იცოდეს, დაზიანებული ყურძნისგან გამოწურულ ღვინოს დროთა განმავლობაში უჩნდება პრობლემები, ეცვლება გემო, ფერი და ა.შ ამის თავიდან ასაცილებლად მეღვინე სათავეშივე ზრუნავს.

ვემშვიდობებით გამჭრიახ მეღვინეს "ოქროულათი" თავბრუდახვეულები და გვჯერა მისი გულმოდგინებისა, მისი ჭერ-მარნის ანგელოზისა და ქართული ღვინის მადლისა.

კახა მჭედლიშვილი