18-11-2019
ნატო
სამი ჯიშის მწყერი მოვაშენეთ: ტეხასური, ფარაონი და მაჟორული. ტეხასური არის მეხორცული - კვერცხს დებს და მეტს იწონის, ფარაონი და მაჟორული კი - მეხორცულ-მეკვერცხულია ანუ დიდიც არის და კვერცხსაც ბევრად მეტს დებს. სხვათა შორის, გემოთიც განსხვავდებიან, მაგალითად ისევე, როგორც სოფლის ქათამი განსხვავდება ბროილერის ქათმისგან - ტეხასურს აქვს თეთრი, ქათქათა ხორცი და უფრო ბროილერისას წააგავს, ხოლო ფარაონსა და მაჟორულს ხორციც უფრო მუქი აქვს - სოფლისას ჰგავს. სასარგებლო თვისებები ყველას თანაბრად აქვს.
ჩვენს მინიფერმაში გვაქვს მინიაგრეგატიც, რომლის საშუალებით მწყრისთვის თავადვე ვამზადებთ საკვებს. ჯანსაღად ვკვებავთ, ხორბალი, რომელსაც ვიყენებთ, ჩვენსავე ნაკვეთშია მოწეული, ქერი და სიმინდი ჩემი უახლოესი მეგობრის ნაკვეთიდან მიგვაქვს. მესაქონლეობა-მეფრინველეობაში მსოფლიოში ახალი ტენდენცია დაიწყო და ესეც გვინდა გამოვცადოთ - ლაპარაკია ფრინველების გაღივებული მარცვლეულით გამოკვებაზე.
არ ვიყენებთ პრემიქსს, უფრო სწორად, პრემიქსს ვაძლევთ მხოლოდ მწყრებს და ისიც - მკაცრად განსაზღვრულად, 14 დღის ასაკამდე. ვიტამინებს მწვანე მასის სახით იღებენ - ძალიან უყვართ ჭინჭარი და ჭარხლის ფოთოლი. ზამთრისთვის მოგროვილი გვაქვს და დიდი ოდენობით ვაშრობთ ჭინჭარს, ბაბუაწვერასა და იონჯას, შემდეგ კი საკვებთან ერთად ვაწვდით. არასდროს ვიყენებთ სოიის შროტს, რომელიც, სავარაუდოდ, გენმოდიფიცირებული სოიისგან მიიღება. მწყერს დიდი რაოდენობით პროტეინები სჭირდება, ამიტომ ამ მოთხოვნას მზესუმზირის შროტით ანუ კოპტონით ვუკმაყოფილებთ, რომელსაც ჩემი მეგობრისაგან ვყიდულობ და ზუსტად ვიცი, გენმოდიფიცირებული და ჰიბრიდული რომ არ არის.
- თვალის დახამხამებაში იზრდებიან. სასურველია, რომ მხოლოდ ერთ ადამიანს ჰქონდეს მათთან კონტაქტი. მათთან ახლოს არც სხვა შინაური ცხოველების ცხოვრებაა რეკომენდებული, რადგან ხმაური მწყერს აფრთხობს. ამიტომ ისინი განცალკევებით, სახლის უკანა ეზოში დავაბინავეთ.
- ბავშვებს როგორ აკავებთ, მწყრებთან რომ არ შევიდნენ?
- ძალიან უყვართ ცხოველები და ფრინველები და ხელსაყრელ მომენტს როგორც კი იპოვიან, იპარებიან მათთან, გარეთ უშვებენ, საწყლებს ხელით დაატარებენ, უნდა მოვეფეროთო. რა ქნან, ფერმაში იზრდებიან და... მაინც თუ გასწევენ იქით, ჩვენც შევყვებით ხოლმე, განსაკუთრებით - თეკლას, რადგან მოსიყვარულებისას შეიძლება ვერ მოზომოს და მოჭყლიტოს. კვერცხის აღებაზე კი ორივე მუდამ დასწრებაზეა. საბოლოოდ, დათომ მოიფიქრა და დაარწმუნა, კვერცხების აღება მხოლოდ ღამითაა შესაძლებელიო და მას შემდეგ ბავშვების ძილის დროს, ღამით, ვიღებთ კვერცხებს. ჯერჯერობით 500-მდეა. უკვე სამჯერ გამოვჩეკეთ და ბოლოს გამოჩეკილებმა კვერცხის დებაც დაიწყეს.- ბავშვებს მოსწონთ მწყრის კვერცხის გემო?
- დიდი სიამოვნებით მიირთმევენ შემწვარსაც, თოხლოსაც, მოხარშულსაც. ზოგადად, მწყრის კვერცხისგან ყველაფერს ვამზადებ, მარინადსაც კი - ტრადიციული პრინციპით მომზადებულ მარინადს მოხარშულ მწყრის კვერცხს (მის კარგად მოსახარშად 3-4 წუთიც საკმარისია) ვასხამ. ძალიან მომწონს მარინადი ჭარხლით, რადგან გემოსაც შესანიშნავს აძლევს და ლამაზიცაა - მისი სიწითლე კარგად უჯდება კვერცხს. ძალიან გემრიელია გარნირად შემწვარ მწყერსა და სხვა ხორცეულთან ერთად. მწყრის დამარილებაც ვცადე, თევზის მსგავსად. ახლა დათო შესაბოლავი აპარატის დამზადებას აპირებს და ვფიქრობთ, კვერცხიც შევბოლოთ და მწყერიც.
სახლის გვერდით ქათმების გალიები გვაქვს, მას კურდღლების გალიები მოჰყვება. გვყავს იხვ-ინდაურა ანუ მუსკატის იხვი. ეს ჯიში იხვისა და ინდაურის ნაჯვარი არ გეგონოთ, მხოლოდ გარეგნობით მცირედ თუ მიამსგავსებ ინდაურს. იგი ტრადიციული ქართული ჯიშისგანაც განსხვავდება - ხმა არ აქვს, შეფერილობითაც განსხვავებულია, ხორციც მეტი აქვს და დიეტურიცაა. იხვებს ჯერ სახელები ვერ შევურჩიეთ, სამაგიეროდ, კურდღლები და ქათმები "მონათლეს" ბავშვებმა და სახელები კარზე დავუწერეთ - თეთრა, ნატაშა, პატარქალა და ა.შ.
საფუტკრე მოშორებითაა, ელიას მთასთან. დათომ იქაც ყველაფერი საკუთარი ხელით გააკეთა და თვითონვე უვლის. 6 წლის მარიამი სიამოვნებით ეხმარება მამას, ლაფეტთან თავისუფლად მიდის, ხანდახან 3 წლის თეკლაც მიჰყვებათ ხოლმე, დათო სულ აფრთხილებს, ღია ფერის ტანსაცმლით წამოდითო, რადგან მუქი არ ჰყვარებია ფუტკარს; სკას წინ არ გადაურბინოთო, ხელი არ აუქნიოთო და ა.შ. ასე რომ, მათთვის ფუტკარს არასდროს უკბენია. სხვათა შორის, მკვეთრი ფერის ტანსაცმელი არც მწყრებსა და კურდღლებს უყვართ, რადგან შესვლისთანავე ეწყებათ ფორიაქი და საშინელი აგრესია.
- დათოს თხების მოყვანაც უნდა, მისი რძე ძალიან უყვარს ჩვენს უმცროს გოგოს, მაგრამ... მალე ამ ერთი ბეწო ეზოში ჩვენი ადგილი რომ აღარ იქნება, აშკარაა.
