დილით თევზი იყიდა საუზმისათვის და, როდესაც გაჭრა, მუცელში საკუთარი ბეჭედი უპოვა. გაოგნებულმა აღიარა შემოქმედის ძლიერება და გულმოწყალება. მერე ხმაც მოესმა, რომელიც აუწყებდა, რომ ვერ იხილავდა, სიკვდილს, სანამ ხელში არ აიყვანდა ქალწულისაგან შობილს, მხსნელს ადამიანებისას.
ამ მოლოდინში 300 წელზე მეტი გავიდა. სვიმეონი უკვე 360 წლისა გამხდარიყო და, რადგან უკვე აღარავინ ჰყავდა ახლობელი გვერდით, იერუსალიმის ტაძრის ეზოში დაედო ბინა.
ძველი აღთქმის ეკლესიაში დაწესებული იყო: პირველშობილი ვაჟი მშობლებს აუცილებლად იერუსალიმის ტაძარში უნდა მიეყვანათ, თან შესაწირიც უნდა მიეტანათ.
იერუსალიმის ძველი აღთქმის ტაძარში ლოცვები და მსხვერპლშეწირვა სჯულის მკაცრი დაცვით მიდინარეობდა. სწორედ ამიტომ მოხუცმა იოსებმა და ყოვლადწმინდა ქალწულმა მარიამმა ახალშობილი იესო შობიდან მე-40 დღეს იერუსალიმის ტაძარში მიაბრძანეს და მტრედის ორი მართვეც მიიყვანეს შესაწირად, რათა უფლისაგან დაწესებული რჯული აღესრულებინათ. ტაძარში რომ მივიდნენ, სვიმეონს შემოესმა:
"აღდეგ, მოხუცებულო! რად ჰზი? აღდეგ და მირბიოდე ტაძრად, რამეთუ მოვიდა განმტევებელი შენი!" გახარებული მოხუცებული გამოვიდა და იმდენ ხალხში პირდაპირ ღვთისმშობელთან მიიყვანა სულიწმინდამ. გამოართვა ჩვილი, გულში ჩაიკრა და გახარებულმა შეჰღაღადა ღმერთს: "აწ განუტევე, უფალო, მონაი შენი მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თვალთა ჩემთა მაცხოვარებაი შენი, რომელი განუმზადე წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა. ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთა ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა!" იმ წუთებში მოხუცებული, ადამიდან მოყოლებული, მთელ კაცთა მოდგმას განასახიერებდა, მოუთმენლად რომ ელოდა სამყაროს მხსნელის ხილვას. უფლის სიყვარულით გაოგნებული სვიმეონი შემდეგ ღვთისმშობელს მიუბრუნდა და გააფრთხილა, რომ მას გულს ტკივილის მახვილი დაუფლეთდა და დაემშვიდობა წმინდა ოჯახს.
ძალიან მალე ბეთლემში 14 000 ბავშვი დახოცეს. იმ საშინელ დღეს მოკლეს წმინდა სვიმეონიც, რომელმაც ადამიანთა მთელი მოდგმის სახელით სცა თაყვანი განკაცებულ ღმერთს. ამიტომაც 15 თებერვალს ეკლესია მირქმის დღესასწაულს აღნიშნავს.
იყავი პირველი!