"ვერც ვიჯერებ, რომ ლიკა აღარ არის" - კვირის პალიტრა

"ვერც ვიჯერებ, რომ ლიკა აღარ არის"

როდესაც განსაკუთრებულ სილამაზეზე ლაპარაკობენ, ხშირად ახსენებენ ლიკა ქავჟარაძეს... ცხოვრება თავისი რიტმით მიდის, არაფერს გვითანხმებს... გვრჩება მოგონებები...

"ბიჭები შეშდებოდნენ, რომ ხედავდნენ, მაგრამ ლიკა იყო ძალიან თავმდაბალი, სუფთა..."

"ლიკა ჩემი ბავშვობის ნათელ დღეებთან ასოცირდება", - ამბობს მომღერალი ეკა მამალაძე, რომლის ფოტოალბომში ლიკა ქავჟარაძის ბევრი ფოტოა.

- ვერც ვიჯერებ, რომ ლიკა აღარ არის. ჩვენ მეექვსე კლასიდან ერთად მოვდიოდით. ნიჭიერთა მუსიკალურ ათწლედში კლასელები ვიყავით და ერთ მერხთან ვისხედით. ჩვენს ცხოვრებაში ყველაფერი ერთად ხდებოდა - ჩემი გათხოვება, მისი გათხოვება, ბავშვის დაბადება... ჩემი მეჯვარე და ჩემი გოგიკოს ნათლია იყო, ჩვენი შვილები კი ძუძუმტეები იყვნენ...

ლიკა ქავჟარაძე

ყველა მონაცემით გადასარევი გოგო იყო. დედამისი აქტიურად იყო ჩართული ლიკას აღზრდაში - სწავლაში, წასვლა-მოსვლაში. ლიკას ბიძა გეიდარ ფალავანდიშვილი მამაჩემის უახლოესი მეგობარი გახლდათ. ლიკას მშობლები გაშორებული იყვნენ და გეიდარი დიდ ყურადღებას აქცევდა ლიკას, ისევე, როგორც ბატონ გეიდარის მეუღლე მარინა რჩეულიშვილი, გურამ რჩეულიშვილის და. გურამ რჩეულიშვილის შვილი იაც ჩვენი კლასელი იყო.

- კიდევ ვინ იყვნენ თქვენი კლასელები?

- დათო ევგენიძე, ზურა რამიშვილი...

- ალბათ, ლიკას ბევრი ეპრანჭებოდა...

- ეპრანჭებოდნენ კი არა, შეშდებოდნენ, რომ ხედავდნენ, მაგრამ ლიკა იყო ძალიან თავმდაბალი, სუფთა... ქედმაღლობის ნატამალი არ ჰქონდა. არც გათამამებული ყოფილა. მე-8 კლასში ვიყავით, "ნატვრის ხეს" რომ იღებდნენ და რამდენიმე თვე მოუწია სკოლის გაცდენამ. ფიზიკის მასწავლებელი გადაეკიდა. მე მითხრა, მამალაძე, შენს მეგობარს გადაეცი, სულ სოფია ლორენი რომ გახდეს, მაინც არ ვაღირსებ ნიშანსო და მართლაც ორიანი გამოაყოლა. მერე მოემზადა ლიკა, იმეცადინა და ჩააბარა. ოთხიანი მიიღო. სკოლიდან რომ გამოვიდოდით, აუცილებლად უნდა გაგვევლო რუსთაველზე, დაგველია ლაღიძის წყალი, მერე კი ვიშლებოდით - ის საბურთალოზე მიდიოდა, მე - ელბაქიძის აღმართის ჩავლით "პლეხანოვისკენ".

ლიკას ქორწილის დღე

ბოლო დროს დაბადების დღეებსა და წლის სხვა მნიშვნელოვან დღეებში ვხვდებოდით, თუმცა ტელეფონით ხშირად ვსაუბრობდით... ამბობდა, ცუდად ვარო, თუმცა არასდროს წუწუნებდა. ცოტა გასუქდა. დამირეკავდა ხოლმე და მეტყოდა: "იცი, რამდენს დავდივარ? ნახე, მალე გავხდები..." მოგვიანებით ხატვა დაიწყო, გამოფენაც ჰქონდა... ძალიან უხაროდა. იცი, რაები გავაკეთე? მოდი ჩემს გამოფენაზეო, მახარა.

- ლიკას ხსენებისას პირველად რა გახსენდებათ?

- სიცილი... ისე კისკისებდა, გემრიელად... შემოგანათებდა მისი თეთრი კბილები და ულამაზესი თვალები. მახსოვს, თეირანში ფესტივალზე მიდიოდა. ისე ვემზადებოდით ამ ვიზიტისთვის ყველანი!.. ნანის ვარდისფერი კაბა ჩავაცვით, გამოვაწყვეთ... გასაგიჟებელი იყო! ალბათ, გადარია ყველა, თუმცა ნანის კაბა არაფერ შუაშია - ლიკას ჯვალო რომ ჩაეცვა, მაინც ლამაზი იყო. იხილეთ სრულად

იხილეთ ასევე: "არც კი მჯეროდა, რომ ლიკა ჩემი ცოლი გახდებოდა" - სად ცხოვრობს და რას საქმიანობს ლიკა ქავჟარაძის ყოფილი ქმარი?

იხილეთ ფოტოგალერეა