"მერია მეუბნება, როგორც ხოში გვაქვს, ისე ვიქცევითო" - რატომ უპირისპირდება ცნობილი არქიტექტორი დავით ნარმანიას - კვირის პალიტრა

"მერია მეუბნება, როგორც ხოში გვაქვს, ისე ვიქცევითო" - რატომ უპირისპირდება ცნობილი არქიტექტორი დავით ნარმანიას

ცნობილი არქიტექტორი გიგა ბათიაშვილი თბილისის მერიას უპირისპირდება. რა გახდა ამის მიზეზი, რა გადაწყვეტილებებს უწუნებს ის თბილისის მერიას და რატომ თვლის, რომ არქიტექტურის სამსახური არაპროფესიონალებით არის დაკომპლექტებული?! "კვირის პალიტრას" გიგა ბათიაშვილი ექსკლუზიურად ესაუბრა:

- ქალაქის მერიის არქიტექტურის სამსახურთან დიდი პრეტენზიები მაქვს, რა თქმა უნდა, ირიბად თუ პირდაპირ - ქალაქის მერთანაც. ეს სამსახური მის დაქვემდებარებაშია და თუკი რაღაც რიგზე ვერ არის, მერიც არის ამის მონაწილე. პირველად გამომაქვს სააშკარაოზე ქალაქის არქიტექტურული საბჭოს საქმისადმი უპასუხისმგებლო დამოკიდებულება, პროფესიონალიზმის ნაკლებობა და უგემოვნობა, რაც მათთვის წლების განმავლობაში დამახასიათებელ თვისებად იქცა.

ხანგრძლივი დროის განმავლობაში აღნიშნულ უწყებასთან, სხვადასხვა მიზეზის გამო, შეხება არ მქონია. ბოლო დროს გამოჩნდა დამკვეთი, ძალიან სერიოზული ბიზნესმენი, რომელმაც მთხოვა, მელიქიშვილზე (სადაც გამოთავისუფლებული ადგილია), ვარაზისხევის მიმდებარედ, უნივერსიტეტის პირველი კორპუსის მოპირდაპირე მხარეს მრავალფუნქციური შენობა დამეპროექტებინა. დავთანხმდი, რადგან ადგილმდებარეობაც მნიშვნელოვანი იყო და ცხადია, შენობაც უნდა ყოფილიყო უზადო, არქიტექტურული შინაარსით ლიდერის ფუნქციის მატარებელი. ამას ადგილმდებარეობა მკარნახობდა, რადგან, ფაქტობრივად, ამ შენობით დაიწყება მელიქიშვილის გამზირი... ამასთან, ის უნიკალური შემოგარენის (უნივერსიტეტის პირველი და მეორე კორპუსის) შესატყვისიც უნდა ყოფილიყო. დამკვეთს ვუთხარი: "გაგიკეთებთ პროექტს ჩვეულებრივ ფასად, მაგრამ აშენება ძვირი დაგიჯდებათ, რადგან ასეთ მნიშვნელოვან ადგილზე შენობა უნდა იყოს მეტად ხარისხიანი, იერითაც დედაქალაქისთვის შესაფერისი. საჭიროა შეიმოსოს ქვაში და ა.შ. "თქვენ ოღონდ დააპროექტეთ!" - იყო პასუხი.

დავაპროექტე შენობა და მერიაში საქალაქო კომისიის განსახილველად წარვადგინე... ვინაიდან დიდი პასუხისმგებლობით ვეკიდები ჩემს საქმეს, პროექტის წარდგენამდე სამი პრეზენტაცია გავმართე. პირველი სამხატვრო აკადემიაში, სადაც ხელოვნებათმცოდნეობის და არქიტექტურის ფაკულტეტი არსებობს და შესაბამისად, სტუდენტები და პროფესორ-მასწავლებლები ამ ღონისძიებას დაესწრნენ; მეორე - პოლიტექნიკური ინსტიტუტის არქიტექტურის და დიზაინის ფაკულტეტისთვის, მესამე პრეზენტაცია კი არქიტექტორთა ასოციაციისთვის. მას დაესწრნენ ფილოსოფოსი და ხელოვნებათმცოდნე დავით ანდრიაძე, ასევე, ჟურნალ "სტილის" მესვეურები და სხვა. ეს ჟურნალი არქიტექტურას დიდ პროპაგანდას უწევს. ისეთმა აღიარებულმა პროფესიონალებმა და მეცნიერებმა, როგორიც არიან ვახტანგ დავითაია, მერაბ ჩხენკელი, ია გუგუშვილი, ნინო ღაღანიძე, გოგი სალუქვაძე, გიული გეგელია, ნოდარ ამაშუკელი, ნინო ლაღიძე და სხვები, წერილობით გააფორმეს თავიანთი შეხედულებები, რეკომენდაციები, შეფასებები. ეს ყველაფერი ხელმოწერებით დაადასტურეს, რაც დოკუმენტების სახით პროექტს თან დავურთე და მერიის არქიტექტურის სამსახურს განსახილველად წარვუდგინე. ამის შემდეგ მის არსზე მოხსენება გავაკეთე, მიმოვიხილე კულტურის ფესვები, დღევანდელობის მოთხოვნები, არქიტექტურის მიზანი, რომელიც კულტურის ყველაზე კარგი ილუსტრაციაა და ერის განვითარების ეტაპს ასახავს. ჩემდა გასაოცრად, არქიტექტურის საბჭოს არც კითხვები დაუსვამს, არც აზრი გამოუთქვამს. გავიდა ხანი და მივიღე პასუხი უარყოფითი დასკვნით! დოკუმენტსაც ვერ დავარქმევ - არ არის ხელმოწერილი, ბრძანების ნომერი არა აქვს. შინაარსი გადმოცემულია შემდეგნაირად: პირველი კომისიის წევრის შეფასება: "უარყოფითი", მეორის "უარყოფითი", მესამის "უარყოფითი" და ა.შ (?!). და ბოლოს, ვიგებ, რომ თურმე უარყოფითი დასკვნა დაიწერა იმის გამო, რომ ესკიზი მხატვრული თვალსაზრისით გადატვირთულად მოეჩვენათ.

- გიგა ბათიაშვილს პროექტი დაუწუნეს?

- დიახ. ეტყობა, რაღაც მიზეზის გამო არ უნდოდათ, იქ ჩემი პროექტით განხორციელებულიყო მშენებლობა. მაგრამ მათ პასუხს ეტყობა, რომ ბევრი იწვალეს, არგუმენტი ვერ მოიფიქრეს და გამაოგნებელი მიზეზი დაასახელეს, რომ ესკიზი მხატვრული თვალსაზრისით გადატვირთულია. ასეთ განცხადებას დასაბუთება სჭირდება, მაგრამ ამისთვის პროფესიონალური ხედვაა აუცილებელი, არა აქვთ ეს ხედვა და რა ქნან?! არადა, საერთაშორისო სამართლის აღიარებული წესია (ქართული კანონმდებლობითაც არის უზრუნველყოფილი), რომ როდესაც რაღაცის შეფასება ხდება, ავტორს უფლება უნდა მიეცეს, დაიცვას საკუთარი პოზიცია და ოპონირება წარმართოს, მე კი ამის საშუალება არ მომეცა. ფაქტობრივად, თბილისის მერია მეუბნება, არა ვართ ჩვენ ცივილიზებული სამყაროს ნაწილი და როგორც ხოში გვაქვს, ისე ვიქცევითო. ეს აბსურდული პასუხიც ვიღაცის ხუშტურის გამოხატულებაა.

- გამოდის, მელიქიშვილზე ეს მრავალფუნქციური შენობა აღარ აშენდება?

- როგორ არა, იგივე ბიზნესჯგუფი ააშენებს, ოღონდ სხვა პროექტით.

- ვისი პროექტით?

- ერთ-ერთი არქიტექტორის, რომლის გვარსაც არ დავასახელებ, ის ჩემი კოლეგაა და არავითარ შემთხვევაში არ დავუპირისპირდები. პირიქით, ღმერთმა ხელი მოუმართოს... უბრალოდ, აღვწერ ფაქტს, თუ როგორ დაიწუნეს ჩემი პროექტი. შეიძლება ვინმეს გაუჩნდეს კითხვა: გიგა ბათიაშვილო, ასე რამ გაგამწარა, დრო მკურნალია, გავიდა თვე-ნახევარი, თქვენ კი ასეთ რადიკალურ ნაბიჯებს დგამთ! რაშია საქმეო? დიახ, ამ ნაბიჯს ვდგამ არა ჩემი პერსონის, არამედ არქიტექტურის შეურაცხყოფის გამო... პერსონალურად შეურაცხყოფილად ვერ ჩავთვლი თავს. ეს რომ ასე იყოს, მაშინ იმ არქიტექტურულ საბჭოში უნდა იყვნენ ჩემზე მეტად პროფესიონალი ადამიანები, ეს კი ასე არ არის. მაშ, რად მტკივა გული?! არქიტექტურა, როგორც ადამიანის კულტურულ ფესვზე აღმოცენებული მატერიალური კულტურა, ხვალაც უნდა ასახიერებდეს ეროვნულ ღირებულებებს. მათ კი პროფესიონალიზმი აკლიათ ან ქალაქი არ უყვართ და არ ედარდებათ. ბედნიერებაა, რომ კაცობრიობის ისტორიაში, მათ შორის საქართველოშიც, მსგავსი ხუშტურებით არაფერი შექმნილა ისე, რომ ეს მთლიანად დამორჩილებულიყო რომელიმე ჯგუფის გემოვნებასა და სურვილებს! წინააღმდეგ შემთხვევაში, მოხდებოდა სტაგნაცია კულტურასა და არქიტექტურაში. ასეთი რამ მოხდა ერთხელ ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში, ხრუშჩოვის დროს, როდესაც ურბანული გარემო გეტოებს დაემსგავსა...

სიმართლე გითხრათ, ჩემმა პროექტმა (ესკიზით) თავისი საქმე უკვე გააკეთა. ის ჩემი ბიოგრაფიის ნაწილად იქცა და მორიგ ალბომში შევა, როგორც გიგა ბათიაშვილის ნამოღვაწარი, რომელიც ეპოქას დაამშვენებდა. აი, ასეთი ანგარიშგასაწევი პროფესიული საზოგადოების შეფასება აქვს მას მიღებული, რომლის უგულებელყოფაც არქიტექტურის საბჭომ დაუშვა. არ გამოვრიცხავ, რომ წაკითხული არც ჰქონდეთ მათი რეკომენდაციები. სწორედ ამ არქიტექტურული სამსახურის გემოვნების და კულტურის შედეგია ის, რასაც რიყეზე ვხედავთ, გნებავთ, შუშის ხიდის კონსტრუქციის და გნებავთ "დოქების" ჩათვლით...

- როცა რიყეზე ეს კონსტრუქციები აღიმართა, თბილისის მერი ნარმანია არ იყო...

- ნარმანია არა, მაგრამ არქიტექტურის იგივე სამსახური არსებობდა, რომლის შემადგენლობა თითქმის უცვლელი დარჩა. ჩემთვის სავიზიტო ბარათია შარდენის ქუჩა, რომელიც ამ ისტორიულ ქალაქში გაკეთდა. არადა, ამ სამსახურის უბადრუკმა წარმომადგენლებმა შარდენს რაღაც "უბედურების ყუთი" დაადგეს, ისე, რომ ჩემთვის არაფერი უკითხავთ. რატომ გასცა არქიტექტურის სამსახურმა ასეთ მშენებლობაზე ნებართვა? პრეზიდენტის რეზიდენციასაც, რომელიც ჩემი დაპროექტებულია, გვერდით კუთხეში სიმახინჯე მიუშენეს... არადა, ეს ისტორიული ზონაა და არქიტექტურული საბჭოს პირდაპირი ვალდებულებაა, მსგავსი გაუგებრობა არ დაუშვას. "მილენიუმის" 35-სართულიანი შენობა რომ აშენდა, განა ის ვთქვი, რომ არ უნდა აშენებულიყო? მაგრამ სად ვაშენებთ, ამას ხომ აქვს მნიშვნელობა? თავის დროზე ერთ-ერთ მათგანს ვკითხე იმ საბჭოში, როგორ შეიძლებოდა ამაზე ნებართვის გაცემა-მეთქი. თითი ასწია, რა ვქნათ, ზემოდან გვაწვებიანო. ეს სპეკულაციაა! არავინ არავის არ აწვება და ასეც რომ იყოს, პროფესიონალი თუ ხარ და შენი ქალაქი გიყვარს, მისი ინტერესები უნდა დაიცვა.

10 წელია, რაც არც ერთი შენობისთვის ხელი არ მომიკიდია და იცით, რატომ? არ ვიღებდი იმათ მოთხოვნებს, ვინც ზემოდან რამეს ჩემთვის მიუღებელს მიკარნახებდა. მახინჯი სისტემა, რომელიც წინა მთავრობის დროს შეიქმნა, კიდევ არსებობს... ნარმანიას პირადადაც დავურეკე და ვთხოვე, დაინტერესებულიყო არქიტექტურის სამსახურის პასუხის რეალური მიზეზით. მას კი რეაგირება არ მოუხდენია. ანალოგიური თხოვნით მივმართე საკრებულოს თავმჯდომარეს, რეაგირება არც მას ჰქონია.

- გულწრფელად მითხარით, სხვა დროს ნარმანიასთან პრეტენზიები არ გაგჩენიათ?

- გამჩენია... მაგრამ არ მინდა ახლა ამაზე საუბარი, რადგან, შესაძლოა, ვინმემ ეს ყველაფერი ანგარიშსწორებად ჩათვალოს.

- თავის დროზე, ვერეს ხეობაში ჩატარებული რეკონსტრუქცია დადებითად შეაფასეთ?

- ორი წლის წინ ვერეს ხეობაში ტრაგედია დატრიალდა. მერე ქალაქის მერიამ ჩაატარა სარეკონსტრუქციო სამუშაოები და იქ კვლავაც გვაქვს მნიშვნელოვანი ქუჩა-მაგისტრალი. ნამდვილად სჭირდებოდა ქალაქს ეს ქუჩა, მაგრამ როგორი უნდა ყოფილიყო ის? საკითხავი, აი, ეს არის! იქ გზა არასწორად გაიჭრა. ამას თბილისის ამჟამინდელ მერს, ნარმანიას ვერ დავაბრალებ, ამ ადგილზე ჩქაროსნული მაგისტრალის დაპროექტება უგუნურება იყო. 3 კმ-იანი ზოლი როგორ შეიძლება იყოს ჩქაროსნული? სიჩქარის აკრეფასაც ვერ მოასწრებ, რომ უნდა შეანელო. გზის გაჭრის შედეგად ერთ მხარეს კლდეები ჩამოიჭრა, მეორე მხარეს კი მიწაყრილები და ეროზიული მარჯვენა ფერდი დარჩა, ადრე თუ გვიან, წამოვა მიწა, ქვა-ღორღი და ჩამოიშლება ყველაფერი! ამის გარდა, მდინარე ვერე ისევ გვირაბში გავატარეთ.

მთელი მსოფლიო იმას ცდილობს, პატარა მდინარე თუ ხევი ბეტონის ქვეშ კი არ მოაქციოს, არამედ პირიქით, გახსნას, შეუქმნას სარეკრეაციო ზოლი. ვერეს გვირაბში მოქცევა არაფრით არ შეიძლება.

მთელი მდინარე და ვერეს მკვებავი ზონა 40 კმ-იან ძაბრს წარმოადგენს და ბოლოს, პატარ-პატარა რუების, ნახევრად მშრალი თუ მშრალი ხევებისგან იქმნება მდინარე. დიდი წვიმის დროს ყველა ხევი იწყებს მუშაობას და მოდის წყალი, რომელიც გზად რეცხავს ნიადაგს, მოაქვს ღორღი, ბუჩქები, ხეები და გვირაბებს ჭედავს. ასეთი დიდი უბედურება რომ ავიცილოთ, როგორმე უნდა მოვნახოთ გზა, რათა მდინარე მტკვრამდე თავისუფლად მივიდეს. ჩვენ კი იმის ნაცვლად, თავისუფლად გავატაროთ, ახალი გვირაბები დავუმატეთ არსებულს და იქ გავატარეთ მდინარე. ე.წ. ფრანციასთან, ვერეს კვლავაც გვირაბი გადავახურეთ. ეს კი უკვე ამ რეკონსტრუქციის პირობებში მოხდა.

ვერეს ხეობაში მერიამ მოსალოდნელი საფრთხის სასიგნალო მოწყობილობები კი დააყენა, მაგრამ მხოლოდ ამის იმედზე რამდენად უნდა ვიყოთ, ძნელი სათქმელია!

- რას ფიქრობთ თბილისის გენგეგმაზე, ზოგიერთი დეტალი ავტორებმა გაასაჯაროეს...

- იქიდან გამომდინარე, რა ინფორმაციაც მაქვს, ჩემი შეხედულება არ იქნება უარყოფითი, მაგრამ ზოგიერთ საკითხში კრიტიკული ვიქნები. ქალაქის ხელმძღვანელობას აკვიატებული აქვს, რომ ყველაფერში უცხოელი სპეციალისტები ჩართოს. ჰოდა, გენგეგმის მომზადების პროცესშიც მოიწვიეს უცხოელები... შეიძლება ვინმემ მითხრას, - გიგა, რას ამბობ, ძველ თბილისში თუ რამე კარგია, მეტწილად უცხოელი სპეციალისტების აშენებულია. აბა, გადახედე სოლოლაკს, ყოფილ ვორონცოვს, ან თუნდაც რუსთაველის პროსპექტსო."იცით, ჩემი პასუხი როგორია? ჩამოთვალეთ ის პერსონები, ვისი აშენებული და დაპროექტებულიც არის თბილისის ცენტრალური უბნები და ნახავთ, რომ ისინი (გერმანელები, რუსები, ებრაელები) წლობით ცხოვრობდნენ თბილისში, ოჯახებს ან აქ ქმნიდნენ, ან ჩამოჰყავდათ, ამ ჰაერით სუნთქავდნენ, ქართული სუფრით იკვებებოდნენ და თბილისური ურთიერთობებით ივსებდნენ სულიერ სამყაროს, მეგობრებს იჩენდნენ. დღეს კი მოწვეულმა უცხოელებმა რა მოიმოქმედეს, იმ შედეგსაც გეტყვით. ჩამოიყვანეს ფრანგები, რომლებსაც არც უცხოვრიათ, არც მიუღიათ სიყვარული და არც გაუციათ. ჰოდა, ფრანგებმა ისეთი აბსურდული გადაწყვეტილება შესთავაზეს ქალაქს, როგორიც სოლოლაკში, ლადო ასათიანის ვიწრო ქუჩაზე ტრამვაის ხაზის გაყვანაა. მანქანით გავლა ჭირს ამ ქუჩაზე და ტრამვაი იქ როგორ წარმოგიდგენიათ?!

ავტეხეთ ერთი ამბავი და გენგეგმაზე მომუშავე ჯგუფიც არ დაეთანხმა ამას, მაგრამ რა... ფრანგებმა ამაში დიდძალი ფული ხომ აიღეს და წავიდნენ? ახლა გერმანელ სპეციალისტებზე უნდა გითხრათ, რომლებიც მერიამ თბილისის საგზაო სისტემის მოსაწესრიგებლად მოიწვია. ხომ იცით, გერმანელები რა პუნქტუალური ხალხია! ჰოდა, დაიდეს წინ ქალაქის ტოპოგადაღება, ყველა ქუჩის სიგრძე-სიგანე გაზომეს, ფართობები დააჯამეს, შეუფარდეს გაშენებული ქალაქის ფართობს, ერთი აღიარებული ფორმულით გადაიანგარიშეს ყველაფერი და გამოარკვიეს, რომ თბილისს ქუჩები არ სჭირდება... წარმოგიდგენიათ?! ისედაც საკმაოდ ბევრიაო!

არადა, ქუჩები გვჭირდება, რადგან ამ ქუჩების დიდი ნაწილი, ფაქტობრივად, საურმე გზებია, სადაც ორი ავტომობილი ერთდროულად ვერ გაივლის, განსაკუთრებით, ნაძალადევის რაიონში და მის გაგრძელებაზე.

ზურაბ ბაღათურიას პროექტი

- მერაბ ბოლქვაძე ამბობს, რომ ქალაქი არ უნდა გაიშალოს.

- სად არ უნდა გაიშალოს?

- თუნდაც ლისის მიმართულებით, დიღმის მხარეს, სადაც სასამართლოს შენობაა...

- ზღაპარია... რაც დაასახელეთ, ის სათამაშო ზონებია. ქალაქი არ უნდა გაიშალოსო, ეს განაშენიანებას გულისხმობს. დიახ, არ გვინდა, ქალაქი მილიონ-ნახევარზე მეტად გავზარდოთ,

არ გვსურს, გვქონდეს თავკომბალა თბილისი, ამისთვის კი რაღაცების გარეთ გატანაა აუცილებელი. ცოტა ხნის წინ პრემიერ-მინისტრმა განაცხადა, ქვეყნის მართვის ობიექტები რუსთაველიდან ორთაჭალაში უნდა იქნეს გადატანილიო. გადატანის აზრი მომწონს, თუმცა ორთაჭალის მოხსენიება ამ კონტექსტში, არა. ორთაჭალა სატრანზიტო გზაზეა აკინძული, ამ გზის გადაკეტვა არ ივარგებს.

ორთაჭალის ზონას (ციხეების გამო) ძალიან ცუდი აურა აქვს და უარყოფით იმპულსს შესძენს საპროტესტოდ მისულ საზოგადოებას, ვინ იცის, შემდეგ ამას რა მოჰყვება... მაშ, სად უნდა გადაიტანონ სახელისუფლებო შენობები?

ამის განსასაზღვრად უპრიანია დავფიქრდეთ ჩვენი ქვეყნის ტრანზიტულ ფუნქციასა და გეოპოლიტიკურ მნიშვნელობაზე ეკონომიკურ რეგიონში. ტრანზიტი არ ნიშნავს მარტო ხორბლის ან სხვა პროდუქტის გატარებას, ის ინტელექტის და ფინანსების გატარებასაც გულისხმობს. ვინაიდან თბილისს ტრანზიტულადაც გადიან, ეს ფაქტორი სრულიად ახალ მოთხოვნებს წარმოშობს. კერძოდ, გვკარნახობს, რომ ახალი"სითი, საქმიანი უბანი უნდა გაჩნდეს, სადაც განთავსდებიან საელჩოები, ბანკები, ოფისები, სასტუმროები. სითი შესაძლოა, გაჩნდეს თბილისის ზღვის ერთ-ერთ მხარეს. როგორც იცით, თბილისის ზღვას ორი ნაპირი აქვს - ერთი თბილისს ეკვრის, მეორე გადაღმაა. სწორედ გადაღმა მოქცეული ზონა უნდა იქნეს სითის შესაქმნელად ათვისებული. ზღვის ამ მხარეს მიწები სოფლის მეურნეობისთვის უვარგისია, მაგრამ ქალაქის გასაშენებლად შესანიშნავია. სწორედ აქ იქნება შესაძლებელი სახელისუფლებო სტრუქტურების გადატანაც. ახლა კი მთავარი - საკმარისია, თბილისის ზღვის ყველაზე ვიწრო ადგილზე ერთი ხიდი გაიდოს, რომ 15 წუთში ბარათაშვილის ქუჩიდან მოხვდები ამ ზონაში. ნუ დაგვავიწყდება, რომ თბილისის ზღვას გარშემო 24 კმ-იანი შემოსავლელი გზა აქვს. მთელ ამ ზონას გარს უვლის სატრანზიტო-საავტომობილო მაგისტრალი, დატვირთული გაზსადენით, ელექტროსადენით, წყალსადენით. ესე იგი, აქ არის ყველაფერი, რაც საკვებად ქალაქს დასჭირდება. ვფიქრობ, თბილისის გენგეგმა აი, ასეთ სერიოზულ ამოცანებს უნდა წყვეტდეს...

ორი პროექტი განსჯისათვის...

"კვირის პალიტრა" ქალაქის არქიტექტურის სამსახურს დაუკავშირდა, რათა გაერკვია, თუ რა გახდა გიგა ბათიაშვილის პროექტისთვის უარის თქმის საფუძველი. მათ კომენტარისგან ამჯერადაც თავი შეიკავეს, მით უფრო, კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის საბჭოს წარმომადგენლებმა. საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურმა პასუხად ისევ ის შეფასება გადმოგვიგზავნა: "ფასადები გადატვირთულია არქიტექტურული დეტალებით და თავისი მასიურობით თრგუნავს გვერდით მდგომი არქიტექტურული დაცვის არეალს". ჩვენ ასევე გამოვითხოვეთ უკვე დამტკიცებული პროექტი, რომელიც არქიტექტორ ზურაბ ბაღათურიას ნამუშევარი ყოფილა. მას საბჭოს რამდენიმე წევრისგან დადებითი შეფასება აქვს მიღებული. მერიის კულუარებში ამბობენ, რომ დამკვეთს უფრო გიგა ბათიაშვილის პროექტი მოსწონს, რომლის მიხედვითაც მრავალფუნქციური შენობის აშენებას არქიტექტურის სამსახური არ ანებებს. ამგვარად, თბილისელებს განსჯისთვის ორივე პროექტის ესკიზს ვთავაზობთ.

ეკა ასათიანი