"მეშინია, ქვეყანაში ცეკას რეანიმაცია არ მივიღოთ" - კვირის პალიტრა

"ქართული ოცნების" მთავრობის თავმჯდომარემ, ექსპრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა, პოლიტიკაში მეორედ მოსვლის შემდეგ, პირველი ინტერვიუ "საზოგადოებრივ მაუწყებელს" მისცა და არაერთ მნიშვნელოვან საკითხზე ისაუბრა. მან დიდი დრო დაუთმო გიორგი კვირიკაშვილის თანამდებობიდან წასვლის მიზეზებზე საუბარს. სწორედ ამ ინტერვიუს შეფასებით დავიწყეთ საუბარი ექსპერტ ვახტანგ ძაბირაძესთან:

- მართალია, ივანიშვილი მთელი ინტერვიუს განმავლობაში ამტკიცებდა, მე არ ვერეოდი ქვეყნის მართვაში და მხოლოდ "საზოგადოებრივ კონტროლს" ვახდენდიო, მაგრამ დანარჩენი განცხადებებით ეს დიდწილად გააბათილა. რა მნიშვნელობა აქვს, ვინ რამდენჯერ ურეკავდა, მთავარია, რომ მას ურეკავდნენ და ურეკავენ, ხვდებოდნენ და ხვდებიან, სამწუხაროა ის, რომ კონსტიტუციის თანახმად, პირველმა პირმა "- პრემიერმა იცის, რომ არსებობს ვიღაც ამ ქვეყანაში, ვინც მასზე ზემდგომია და მას თუ მოუნდა, მარტივად გაუშვებს თანამდებობიდან; ანუ ქვეყნის პირველი პირი დამოკიდებულია ერთ კონკრეტულ პირზე და არა მოსახლეობის არჩევანზე. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ქვეყნის მართვის ვერტიკალი არასწორია.

არსებობს ვიღაც, ვინც უფრო მაღლა დგას, ვიდრე კონსტიტუციური წყობა, ვიდრე არჩევითობა. თუ ეს კიდევ გაგრძელდა, აუცილებლად გამოიწვევს ხელისუფლების არამდგრადობას, რაც შეიძლება ქვეყნის არამდგრადობით დასრულდეს.

ამ ინტერვიუმ ასევე ცხადყო, რომ მას განსხვავებულად ესმის საზოგადოებრივი კონტროლი. ჯერ ერთი, პირი, როგორი დიდი მასშტაბისაც უნდა იყოს, საზოგადოებრივ კონტროლს ვერ გასწევს. მეორეც, საზოგადოებრივი კონტროლი არ არის, თუ გუნდში ვიღაცას დაურეკავ, დატუქსავ ან პოლიტსაბჭოს სხდომაზე გააკრიტიკებ. საზოგადოებრივი კონტროლის ფუნქციონირება სხვაგვარად ხდება. მას ანგარიშს დემოკრატიული ქვეყნების ხელისუფლებები იმიტომ უწევენ, რომ ამ კონტროლის შედეგად ყალიბდება საზოგადოებრივი აზრი, რომელიც მომავალში ხელისუფლებაში მყოფი ძალის მარცხს განაპირობებს. საზოგადოებრივი კონტროლი დასავლეთში მხოლოდ არასამთავრობო ორგანიზაციებს არ უკავშირდება, ეს არის ერთობლივი პროცესი, რომელშიც მონაწილეობენ მედია და მთელი საზოგადოება.

ივანიშვილი ამბობს, რომ საზოგადოების ჭარბი ნდობა აქვს, რაც ასევე საკამათოა. მას ნდობა ჭარბად ნამდვილად ჰქონდა, მაგრამ ახლა საეჭვოა. თუმცა, თუ დავუშვებთ, რომ აქვს, ასეთ შემთხვევაშიც კი ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ მას საზოგადოებრივი კონტროლი შეუძლია. როგორც მისი განცხადებებიდან გამოჩნდა, ის ფიქრობს, თითქოს საზოგადოებამ გადასცა მას კონტროლის ფუნქცია, რაც ასე არ არის! 2012 წელს საზოგადოებამ ივანიშვილს გადასცა ქვეყნის მართვის უფლება, რომელზეც მან უარი თქვა და განაცხადა, რომ მართვა კი არა, კონტროლი სურდა.

ეს ვითარება სახელმწიფო მართვაში დიდ პრობლემებს წარმოშობს. მაგალითად, მან კვირიკაშვილზე თქვა, ის გადაწყვეტილებებს მხოლოდ ორ მინისტრთან ათანხმებდაო, მაგრამ ეს კვირიკაშვილის მართვის კი არა, ზოგადად, მართვის პრობლემებით იყო განპირობებული. განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც "ოცნების" კულუარებში ცნობილი გახდა, რომ ივანიშვილი კვირიკაშვილს დაემდურა, ის იძულებული იყო, ეთანამშრომლა მის მოყვანილ ხალხთან, პირებთან, რომლებიც მას ემორჩილებოდნენ.

დანარჩენი მინისტრები კვირიკაშვილს უკეთეს შემთხვევაში ზრდილობიანად უქნევდნენ თავს, მაგრამ ზურგს უკან იმას აკეთებდნენ, რაც სურდათ, ნაწილი კი, დარწმუნებული ვარ, საჩივლელად ივანიშვილთან გარბოდა - ანუ მათ ჰქონდათ პირველი პირის გადაწყვეტილების ივანიშვილთან გასაჩივრების საშუალება.

ეს იცოდა კვირიკაშვილმაც, შესაბამისად, მას შეზღუდული ჰქონდა უფლებები.

ერთი ძველი ფილმის არ იყოს, დღესაც ხელისუფლებაში გამუდმებით ელიან ზარს, ვაიდა, "იმან" დარეკოსო. მთელი მთავრობა აქამდე მოლოდინის რეჟიმში იყო და ასე გაგრძელდება კვლავაც. იგივე ითქმის პარლამენტზეც. ჩნდება კითხვა, თავად ივანიშვილისთვის თუ არის სანდო ის გუნდი, რომელსაც ასე რადიკალურად შეუძლია პოზიციის შეცვლა. ხვალ რომ ივანიშვილს ფეხი დაუცდეს, ეს გუნდი დაიცავს მას?!

- ექსპერტმა კორნელი კაკაჩიამ ეს ვითარება ასე შეაფასა, ივანიშვილს მუდმივად სჭირდება მეხამრიდებიო. საინტერესოა, რას ფიქრობთ ექსპრემიერის ნათქვამზე, რომ ჩვენთან დემოკრატიული განვითარება უსწრებს ეკონომიკურს და თითქოს ეს წარმოშობს პრობლემებს? - დავიწყოთ იმით, რას ვუწოდებთ დემოკრატიულ განვითარებას, როცა ვამბობთ, რომ წინა ხელისუფლებისას ჩამოყალიბდა რეპრესიული რეჟიმი. რას ვგულისხმობთ ამ რეჟიმში, რა იყო მისი მთავარი წყარო? სააკაშვილი მარტო ქმნიდა მას თუ რეჟიმს ქმნიდა სისტემა?

კლასიკური გაგებით, რეჟიმში იგულისხმება სისტემა, თუმცა ივანიშვილი რას გულისხმობს, არ ვიცი. სტალინის რეჟიმი რეპრესიული იყო, ხრუშჩოვის მმართველობა კი შედარებით ლიბერალური, მაგრამ სისტემა ორივე შემთხვევაში რეპრესიული იყო.

ასევეა დღესაც - ჩვენ სისტემას არ ვცვლით. "ქართულმა ოცნებამ" სისტემა იგივე დატოვა და სწორედ ეს ქმნის ამ არასტაბილურ გარემოს და არა ის, რომ ეკონომიკას თურმე დემოკრატია უსწრებს.

როდესაც რეალური საზოგადოებრივი კონტროლი არ არსებობს, ვითარება კი არ იცვლება, უკმაყოფილება გროვდება და ბოლოს მივდივართ აფეთქებამდე, როგორც მოხდა 2003 და 2012 წლებში.

ლაპარაკი, რომ დღეს საქართველოში დემოკრატია ყვავის, გაუგებარია. რა დემოკრატია ყვავის, როდესაც 2016 წელს ივანიშვილი კი არ აგვირჩევია,

ავირჩიეთ პარლამენტი, რომელმაც, თავის მხრივ, აირჩია პრემიერი, ივანიშვილმა კი პარლამენტის გარეშე ადგა და გაუშვა პრემიერი.

პარლამენტის უმრავლესობას ყასიდად მაინც დაესვა უნდობლობის საკითხი.

ამ დროს ლაპარაკი, რომ დემოკრატია წინ უსწრებს ეკონომიკას და ეს არის თურმე დესტაბილიზაციის წყარო, რბილად რომ ვთქვათ, არასწორია. თუ ივანიშვილი ამას იმისთვის ამბობს, რომ ჩვენ დავიჯეროთ, კიდევ არა უშავს, მაგრამ თუ რეალურად ასე ფიქრობს, ეს ძალიან ცუდია ქვეყნისთვის.

- ოფიციალური მონაცემებით, 2018 წლის პირველ კვარტალში ეკონომიკური ზრდის მაჩვენებელი წინა შედეგებთან შედარებით წარმატებული აღმოჩნდა, ბუნებრივად გაჩნდა კითხვა - თუ კვირიკაშვილი წარმატებული პრემიერი იყო, რატომ გაუშვეს? ამაზე ივანიშვილმა უპასუხა, რომ ეს თურმე კვირიკაშვილის დამსახურება ნაკლებად არის და ამაში ლომის წილი იმჟამინდელ ფინანსთა მინისტრსა და ახლანდელ პრემიერ მამუკა ბახტაძეს უძევს. - ივანიშვილის თქმით, რაც კი რამ ცუდი ხდებოდა, კვირიკაშვილის ბრალი ყოფილა, წარმატება კი სხვისი დამსახურება, რაც ძალიან არალოგიკურია.

- ბოლო დროს, განსაკუთრებით კი ივანიშვილის განცხადებების შემდეგ, გაჩნდა ვარაუდები, რომ კვირიკაშვილის გუნდის წევრების პროკურატურაში დაბარების შემდეგ, შესაძლოა ექსპრემიერიც დაიბარონ. - "ქართული ოცნების" თავმჯდომარის ინტერვიუს შემდეგ, შესაძლოა, საზოგადოებაში გამყარდეს ეჭვი, რომ კვირიკაშვილის თანაგუნდელების პროკურატურაში დაბარებები პოლიტიკური დაკვეთა იყო.

ამასთან, თუ ნამდვილად არსებობს სამოხელეო გადაცდომა ან დანაშაული, რა თქმა უნდა, უნდა გაირკვეს და დამნაშავეც დაისაჯოს. ერთი კია, ცხადად ჩანს, რომ პარტიაში ერთიანობა არ არის და არსებობს დაჯგუფებები, რომლებსაც ერთმანეთთან მსოფლმხედველობრივი და იდეური კავშირი არა აქვთ. ეს ცხადად ჩანს მათ გამოსვლებშიც, როგორც წესი, ერთი ალთასაა და მეორე ბალთას.

ცხადია, ვერც იქნებოდა ერთგვაროვანი, რადგან როგორც უკვე ვთქვით, ეს უმრავლესობა წინასაარჩევნოდ სხვადასხვა ტიპებმა დააკომპლექტეს.

"ქართული ოცნება" დგას საფრთხის წინაშე, რომ დაიშალოს ჯგუფებად, რადგან მათ თავიანთი პოლიტიკური (და არა მხოლოდ) ინტერესები აქვთ. როგორც კი ამ ინტერესებს რაიმე დაემუქრება, მაშინვე აირევა მონასტერი.

ახლა მათი მთავარი საფიქრალია, ვინ მოხვდება 2020 წლის საპარლამენტო სიაში და ვინ დარჩება ბორტს მიღმა. მძაფრი ურთიერთდამოკიდებულებები რომ აქვთ ერთმანეთში, ჭიჭინაძის ინციდენტითაც გამოჩნდა - როცა კომკავშირელს გიწოდებენ, ეს გწყინს და ამის გამო ადამიანს პარტიიდან რიცხავ, ეს რა არის, თუ არა მართლაც კომკავშირელობა? მაინცდამაინც ლენინის ნიშანი კი არ უნდა გიმშვენებდეს მკერდს.

2020 წლისთვის განხეთქილებები უფრო გაღრმავდება, დიდი ალბათობით, უფრო გაუარესდება მდგომარეობა ქვეყანაშიც, ამიტომაც შესაძლებელია სამაგალითოდ დასაჯონ კვირიკაშვილი და მისი გუნდი და ამით თითი დაუქნიონ უკმაყოფილო ჯგუფებს, თუ არ დაგვემორჩილებით, თქვენც ამ გზის გავლა მოგიწევთო. რა გასაკვირია, რომ შექმნილი ვითარება ვინმემ პოლიტიკურ ანგარიშსწორებად შეაფასოს, როდესაც კარგად გვახსოვს ტრაქტორებისა და კაბელების საქმეები.

- როგორც ივანიშვილმა აღნიშნა, მთავარი თემა, რის გამოც მწვავე კითხვები ჰქონდა კვირიკაშვილთან, ქვეყნის მოსახლეობის ჭარბვალიანობას შეეხებოდა. - ყველაზე ცუდი ის არის, რომ როდესაც ჭარბვალიანობაზე ვლაპარაკობთ, არსად მინახავს ანალიზი, რამ წარმოშვა ჭარბვალიანობა. ბატონმა ბიძინამ ბრძანა, რომ თურმე დიდი მოგება აქვთ ბანკებს, კი მაგრამ, სულ დიდი მოგება არ ჰქონდათ აქამდეც?

როდესაც 2012 წელს თვითონ მოვიდა ხელისუფლებაში, მაშინაც ბევრს ლაპარაკობდნენ მოსახლეობის ტვირთად ქცეულ კრედიტებზე. მახსოვს, "ქართული ოცნების" ხელისუფლებაში მოსვლიდან მოკლე ხანში ასეთი რამ თქვა, ბევრი ვიფიქრეთ ამ საკითხზე, ძალიან მძიმე ვითარება გვაქვს, მაგრამ გამოსავალი ვერ მოვძებნეთო.

ყველაფრის კვირიკაშვილისთვის დაბრალება ცოტა უსამართლობა მგონია. ისე, ძალიან საინტერესო იქნებოდა, ამოეღო ვინმეს სტატისტიკური მონაცემები, როგორ იზრდებოდა მოსახლეობის დავალიანება ბოლო წლებში.

რაც შეეხება რეგულაციებს, ეს არ არის საფუძვლიანად გააზრებული და გაანალიზებული, არ ემყარება გათვლებს. ეს განცხადებები უფრო პოპულისტურს ჰგავს. ჭარბვალიანობის პრობლემა დაიწყო ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც "ნაციონალებმა" ბანკებს არაპროფილური საქმიანობის უფლება მისცეს და იმავდროულად, ბანკები გამოიყენეს მოსახლეობის დასაბეგრად და მათგან ფულის ამოსაღებად. მუშაობდა ასეთი პრინციპი, რომლის მონაწილეებიც გახლდნენ საგადასახადო პოლიცია, ბანკები და მეწარმე ან ფიზიკური პირი. პოლიცია შედიოდა კონკრეტულ ობიექტში, დააყადაღებდნენ ქონებას, მეპატრონეს კი ეუბნებოდნენ, წახვალ ბანკში, ჩადებ მთელ შენს ქონებას, აიღებ კრედიტს და გადაიხდი უზარმაზარ ჯარიმასო. ფაქტობრივად, ბანკებს ბიუჯეტის შესავსებად, ქონების წასართმევად თუ ბიზნესწილების გადასანაწილებლად იყენებდნენ. მაინტერესებს, ამ ყველაფრის გათვალისწინებით, სათანადო რეგულაციები რატომ მაშინვე არ შემოიღეს, როდესაც 2012 წელს "ოცნება" მოვიდა ხელისუფლებაში?!

- რამდენიმე ოპოზიციურმა ძალამ საპრეზიდენტო კანდიდატი ოფიციალურად დაასახელა. რაც შეეხება "ქართული ოცნების" შესაძლო საპრეზიდენტო კანდიდატს, ბიძინა ივანიშვილმა ამავე ინტერვიუში განაცხადა: "რამდენიმე კანდიდატზეა ლაპარაკი - ზურაბ აბაშიძე, სოზარ სუბარი, დავით სერგეენკო, ჩემზეც ამბობენ, თეა წულუკიანი... ბევრი ღირსეული კანდიდატი გვყავს, თუმცა ჩემი პოზიციაა, რომ ქვეყნის სწრაფი განვითარებისთვის უფრო კარგი იქნება, ან დამოუკიდებელ კანდიდატს დავუჭიროთ მხარი და თუ არ იქნება ღირსეული კანდიდატი, მაშინ არც არავის დავუჭიროთ და ოპოზიციამ წაიღოს და გაინაწილოს ეს ინსტიტუტი". აქვე ვიტყვი იმასაც, რომ დამოუკიდებელი კანდიდატი, რომელსაც შეიძლება ხელისუფლებამ დაუჭიროს მხარი, შესაძლოა სალომე ზურაბიშვილი იყოს. - დღეს იმგვარი ვითარებაა, რომ "ქართულ ოცნებას" ეყოლება კანდიდატი თუ რომელიმე დამოუკიდებელ კანდიდატს დაუჭერს მხარს - სალომე ზურაბიშვილი იქნება თუ სხვა ვინმე, ჩემი აზრით, ნებისმიერ შემთხვევაში გაიმარჯვებს. შეიძლება ეს მოახერხოს პირველივე ტურშიც, ამის უმთავრესი მიზეზი კი ის არის, რომ ოპოზიცია ძალიან დაქსაქსულია. უკვე ბევრი კანდიდატია დასახელებული და კიდევ უფრო მეტს დაასახელებენ.

რაც შეეხება შესაძლებლობას, რომ მმართველმა ძალამ საერთოდ არ დაასახელოს კანდიდატი და არც არავის დაუჭიროს მხარი, ეს მართლაც საინტერესო გადაწყვეტილება მგონია. მისი უმთავრესი პლუსი კი იქნება ის, რომ ხელი შეეწყობა ახალი პოლიტიკური ძალის გაჩენას, რაც უმნიშვნელოვანესია. ოპოზიციაში დაიწყება რეალური ბრძოლა საპრეზიდენტო პოსტის მოსაპოვებლად, რომელშიც "ქართული ოცნების" ამომრჩეველიც ჩაერთვება, ამომრჩეველი, რომელიც გათავისუფლდება "ქართული ოცნების" ვალდებულებისგან და დაიწყებს ახალი ორიენტირის ძიებას. ოღონდ აქ უმნიშვნელოვანესი პირობაა ის, რომ მმართველი პარტია არ უნდა ჩაერიოს არჩევნების პროცესში. ისე არ უნდა მოხდეს, რომ ადმინისტრაციული რესურსი გამოიყენონ ვინმეს ფარულად მხარდაჭერისთვის. საპრეზიდენტო პოსტი ვინც უნდა დაიკავოს, ეს "ქართულ ოცნებას" ვერაფერში შეუშლის ხელს, რადგან მისი უფლებები ძალიან შეზღუდულია.

- ბევრის აზრით, ყველაზე სწორი იქნება, რომ საპრეზიდენტო არჩევნებში თავად ბიძინა ივანიშვილმა მიიღოს მონაწილეობა. - როდესაც ივანიშვილი მიდიოდა ხელისუფლებიდან, მაშინ ვთქვი, რომ ეს არასწორი ნაბიჯი იყო, რაც, სამწუხაროდ, გამართლდა. მას შემდეგ სულ ვამბობდი, უნდა დაბრუნდეს-მეთქი, დაბრუნდა, მაგრამ არა იქ, საიდანაც ქვეყანა რეალურად იმართება. მოკლედ, დაბრუნდა არასწორად. იმავე ინტერვიუში მან განაცხადა, პარტიაში შეიქმნება საბჭოები ეკონომიკის, ბიზნესის, კულტურის და ა.შ. საკითხებზე და საბჭოებში, როგორც პარტიის წევრები, ჩართული იქნებიან მინისტრებიცო. ეს შოკის მომგვრელი განცხადებაა. თუ მართლაც ასე გაკეთდა, ჩვენ მივიღებთ არა დემოკრატიულ ქვეყანას, არამედ ცეკას რეანიმაციას და ამის მართლა მეშინია. კომუნისტური რეჟიმის დროს არსებობდა პარტიის ცენტრალური კომიტეტი და არსებობდა მთავრობა. პარტიის ცეკას არაფერი ევალებოდა, გარდა იმისა, რომ კონტროლს უწევდა მთავრობას და შეეძლო ვინც უნდოდა, დაენიშნა და გაეთავისუფლებინა. გამოდის, ამ სისტემისკენ მივდივართ. იმედია, ამას არ გააკეთებენ.

რაც შეეხება ივანიშვილის პრეზიდენტობას, ეს არც მას და არც ქვეყანას არაფერს მისცემს. ერთი უკიდურესობიდან გადავალთ მეორეში - ქაღალდზე გვექნება საპარლამენტო რესპუბლიკა, რეალურად კი იქნება საპრეზიდენტო მმართველობა.

ივანიშვილი უნდა დაბრუნდეს იქ, სადაც ის რეალურად მართავს ქვეყანას, ანუ გახდეს პრემიერი... ფაქტი ერთია - დღეს ივანიშვილზე რეიტინგული ფიგურა საქართველოში არ არსებობს, ამიტომაც არის საჭირო, რომ ამ რეიტინგულმა ფიგურამ თავისი პოლიტიკური კაპიტალით ის პოზიცია დაიკავოს, რომელიც ქვეყანას წაადგება.

მერე გინდა მრჩეველთა ჯგუფები შექმნას, გინდა საბჭოები და რაც უნდა, ის აკეთოს, მაგრამ პასუხისმგებლობა უნდა აიღოს საკუთარ თავზე. მხოლოდ ასეთ შემთხვევაში შეძლებს ცუდად მიმავალი პროცესის შეჩერებას.

- მოგეხსენებათ, ახალმა პრემიერმა მამუკა ბახტაძემ გასულ კვირას კიდევ 5 გუბერნატორი გაუშვა პოსტიდან და რეგიონული მართვის კომპონენტი პრემიერის აპარატს დაუქვემდებარა. თქვენი აზრით, რამდენად სწორ ნაბიჯებს დგამს ის საპრემიერო სტარტზე და ზრუნავს თუ არა საკუთარი გუნდის შექმნაზე? და ბარემ აქვე გკითხავთ, რას ფიქრობთ ხაიშში განვითარებულ მოვლენებზე? - პოლიტიკას, პრემიერობას გამოცდილება სჭირდება. ბახტაძე ახალგაზრდა კაცია, მინდა წარმატება ვუსურვო, მაგრამ მისთვის ამხელა ტვირთის აკიდება ძალიან არასწორი მგონია, მით უფრო, რომ პოლიტიკური გამოცდილება არა აქვს. პირველივე მისი გადაწყვეტილება (დარწმუნებული ვარ, ამას მასთან შეუთანხმებლად არ გააკეთებდნენ) შეცდომა იყო, თან ეს მოხდა სვანეთში. სვანეთში ნამყოფი თუ არა ხარ, რუკა ხომ არსებობს! თუ მართლაც ხეტყის ჭრის გაკონტროლება უნდა ვინმეს, ის ხეტყე ჰაერით ხომ არ გადმოდის, ვერც ენგურით გამოიტანენ, რადგან კაშხალზე დაგროვდება. ერთი სამანქანე გზაა და, ბოლოს და ბოლოს, ვიდეოკამერებით გააკონტროლონ. რატომ უნდა შეიყვანო ამ ვითარებაში სპეცრაზმი სადმე, თუ ამას ვინმე დასაბუთებულად ამიხსნის, ბოდიშს მოვიხდი ჩემი სიტყვებისთვის.

ბახტაძის პირველივე გადაწყვეტილებამ სვანეთში ლამის სამოქალაქო დაპირისპირება გამოიწვია.

გაჩნდა ეჭვი, რომ ეს შეიძლება ხეტყეს არც უკავშირდებოდეს და სპეცრაზმის შეყვანა სხვა ფაქტორებს უკავშირდება, მაგალითად, მოსახლეობისთვის ძალის დემონსტრირებას.

რაც შეეხება საკადრო ცვლილებებს, სავარაუდოდ, უშვებენ იმ ხალხს, ვისაც არ ენდობიან. შესაძლოა, ისინი მართლაც უკავშირდებიან კვირიკაშვილს.

რაც შეეხება ბახტაძის გუნდს, მას გუნდი არ ჰყავს და ვერც ეყოლება. გუნდს ვერავინ შექმნის მაშინ, როდესაც ცდილობ კარგი ურთიერთობა გქონდეს ივანიშვილთან.

საქმე ის არის, შენი გუნდიც ხედავს, რომ რეალურად შენ არა ხარ გადაწყვეტილებების მიმღები, შესაბამისად, შენთან იქნება მანამდე, ვიდრე ხელისუფლებაში ხარ. ახალი გუნდი "ოცნებაში" შეიძლება ჩამოყალიბდეს მხოლოდ და მხოლოდ ივანიშვილთან დაპირისპირების შემთხვევაში.

ნათია დოლიძე