"არ ვამბობ, რომ ზურაბ აბაშიძემ უთხრა ივანიშვილს, ღარიბაშვილი მოაბრუნეო, მაგრამ..." - კვირის პალიტრა

"არ ვამბობ, რომ ზურაბ აბაშიძემ უთხრა ივანიშვილს, ღარიბაშვილი მოაბრუნეო, მაგრამ..."

"პრემიერი ღარიბაშვილი გაცილებით სიმპათიურად გამოიყურებოდა ჩვენი ჩრდილოელი მეზობლის თვალში, ვიდრე მისი შემცვლელი"

"თიბისის" საქმეში სკანდალური წერილის გამოჩენის შემდეგ, რომლის ავტორადაც მამუკა ხაზარაძემ შინაგან საქმეთა მინისტრი გიორგი გახარია დაასახელა, პოლიტიკაში ირაკლი ღარიბაშვილის დაბრუნება კიდევ ერთი მოულოდნელობა იყო. ვარაუდებიც კი გაჩნდა, რომ ეს პირველი თემის გადაფარვას ემსახურება, მაგრამ ბრალდებები ხელისუფლების მიმართ ამის შემდეგაც გაგრძელდა. ხაზარაძის შემდეგ ბიზნესზე ზეწოლაში ხელისუფლებას სუპერმარკეტების ქსელ "ფრესკოს" დამფუძნებელი ადანაშაულებს. მოგვიანებით მწვავე განცხადება გააკეთა ბიზნესმენმა თამაზ ელიზბარაშვილმაც. მისი თქმით, დღეს ბიზნესს სახელმწიფო ავიწროებს, ხოლო კონკრეტულ მაგალითებზე იმ შემთხვევაში ილაპარაკებს, თუ უსაფრთხოების გარანტია ექნება.

დავით უსუფაშვილი, "შენების მოძრაობის" ლიდერი:

- ჩვენს პოლიტიკურ-საზოგადოებრივ ცხოვრებაში წესად იქცა, რომ ბიზნესწრეების წარმომადგენლები სულ ბოლოს აქტიურდებიან პრობლემებზე სალაპარაკოდ... გავიხსენოთ 2011 წლის მარტში რა მდგომარეობა იყო, რამდენი ბიზნესმენი გამოთქვამდა კრიტიკულ მოსაზრებას ხელისუფლებაზე. რომ ჩამოვთვალოთ, შესაძლოა ცალი ხელის თითებიც გვეყოს. შეიცვალა ხელისუფლება და აღმოჩნდა, რომ ასეულობით ბიზნესმენს ჰქონია ბოღმა დაგროვილი მაშინდელ ხელისუფლებაზე. სწორედ ამის შემდეგ ატყდა ლაპარაკი, ვის რა ქონება წაართვეს... დარწმუნებული ვარ, დღესაც ბევრს აქვს სათქმელი, მაგრამ დუმილს ამჯობინებენ. თუმცა პრობლემები არ არის იმ ტიპის, რა ტიპისაც "ნაცმოძრაობის" დროს იყო. მაშინ სახელმწიფო ბიზნესწრეებს წილში უჯდებოდა, მათ შორის საჯარო პროექტების დასაფინანსებლად. შორს რომ არ წავიდეთ, პარლამენტის შენობა ქუთაისში რა ფულით აშენდა, კაცმა არ იცის. დღეს ამ ტიპის პრობლემა ნაკლებია, მაგრამ არანაკლებია პოლიტიკური ზეწოლა იმისთვის, რომ მაგალითად, არჩევნებზე ბიზნესწრეებმა უზრუნველყონ ხმების მობილიზება სახელისუფლებო კანდიდატებისთვის. ამის შემხედვარე ბიზნესწრეები ვერ იქნებიან წინა ხაზზე საპროტესტო გამოსვლებით, მაგრამ ხაზარაძის საქმე მეტყველებს, რომ ამ წრეებშიც გაჩნდა უკმაყოფილება...

- პრემიერის თქმით, თუ რამეა ამ საქმეში ორკესტრირებული, ეს პოლიტიკური შეტევაა გიორგი გახარიაზე და დასძინა, რომ თავადაც დიდი წვლილი აქვს შეტანილი ანაკლიის პორტის პროექტში, ხაზარაძის მიერ წარმოდგენილი წერილი კი არის მცდელობა, გადაიფაროს მთავარი - საეჭვო ფინანსური ტრანზაქცია. - პირიქით, სწორედ ამ წერილით ცდილობს ხელისუფლება ყველა თემის გადაფარვას, აბა, დაამტკიცოს ხაზარაძემ, რომ ნამდვილად გახარიამ დაწერაო. თითქოს პრობლემა ის იყოს, წერილი დაწერილია თუ ნაკარნახევი.

კითხვები ახლა ხაზარაძისკენ მიატრიალეს, არადა, მანამდე ხაზარაძე ეუბნებოდა, დამიმტკიცეთ, რომ დანაშაული ჩავიდინეო. ასე რომ, თუ ვინმე პიარული მანიპულაციებით არის დაკავებული, თავად პრემიერი და სხვა სახელისუფლებო "თავები" არიან.

- საქმეში კიდევ ერთი ეჭვმიტანილი გამოიკვეთა, ეროვნული ბანკის ყოფილი პრეზიდენტი. როგორც აღმოჩნდა, ფინანსური მონიტორინგის სამსახურს კი არ დასიზმრებია, რომ "თიბისი ბანკის" 11 წლის წინანდელი ტრანზაქცია შეესწავლათ, გიორგი ქადაგიძის პერიოდის შესწავლისას ამოტივტივებულა. - ეროვნული ბანკის ხელმძღვანელი 2016 წლის გაზაფხულზე შეიცვალა და ორი წელი ახალი ხელმძღვანელობა წინა ხელმძღვანელობის საქმეების შესწავლით იყო დაკავებული?! ასეთი იაფფასიანი არგუმენტებით ფონს ვერ გავა ხელისუფლება, რომ ეს ყველაფერი შემთხვევით აღმოჩნდა და კავშირი არა აქვს კვირიკაშვილის გადაყენებასთან, კვირიკაშვილ-ხაზარაძის ტანდემზე მსჯელობასთან, ივანიშვილის განცხადებასთან, რომ 100:0 მოუგო ხაზარაძეს ჩხარტიშვილმა და ა.შ. მარტივი სურათი იხატება: მმართველი გუნდი მძიმე გუნდურ კრიზისშია და მისი მოგვარების მცდელობისას "დაავადება" სახელმწიფო ინსტიტუტებსაც გადასდეს. ამაში ჩათრეული არიან: ეროვნული ბანკი, პროკურატურა, უშიშროების სამსახურები, თვითმმართველობები და ეს მეტასტაზებიანი სისტემა უფრო მძიმედ დასნებოვნდა. რატომ უკვირს ვინმეს, როდესაც ოპოზიცია კონკრეტულ თემებზე აკეთებს აქცენტს?! რომელ ქვეყანაში არ დაისმებოდა კითხვები, თუ ქვეყნის ნომერ პირველ ბანკირს ამ მეთოდებით დაუპირისპირდებოდნენ? თუმცა, მენიშნა ღარიბაშვილის აქცენტი, რომ ოპოზიციის ერთადერთი დღის წესრიგია ცილისმწამებლური კამპანია...

- თქვენს თავზეც მიიღეთ ეს განცხადება? - მივიღე კი არა, ასეა. ყველა, ვინც კრიტიკულ აზრს გამოხატავს, მაშინვე უნდა მიაწერონ "ნაცმოძრაობას". მერამდენე წელია Aამ კარტს იყენებენ და სწორედ ამის წყალობით გაიმარჯვეს არჩევნებში... ამაში დიდი წვლილი შეიტანა სააკაშვილმაც. როგორც კი სერიოზული ოპოზიციური პროცესი ვითარდება, შიში უჩნდება, ვინმემ არ დამასწროსო და ცდილობს თავისი სიტყვა თქვას. ეს ხელისუფლებისთვის საბაბია, რაც შეიძლება სწრაფად მიაკერონ ყველაფერი სააკაშვილს, მეორე მხრივ, სააკაშვილიც არ არის ამაზე უარს. აი, ამ ორმხრივ წნეხშია ყველა ოპოზიციური, კრიტიკული პოზიცია და ღარიბაშვილმა ეს იცის, სწორედ ამ ველზე შეუძლია მას ოპერირება.

- საინტერესოა, რას მოიტანს სოფელ-სოფელ ახალი სახეების მოძებნა. - ხელისუფლება კი არა, ნებისმიერი სამკაციანი შპს, რომელიც განვითარებაზე ფიქრობს, მაღალი რანგის პროფესიონალების მიზიდვას ცდილობს. თუ განვითარებას დღეს იწყებენ, აქამდე რას აკეთებდნენ?! თუ ამით იმას გვეუბნებიან, გუნდი უნდა გავწმინდოთ იმ ხალხისგან, რომელიც გვეკითხება, რატომ ვინარჩუნებთ""ნაცმოძრაობის" სისტემას, კადრებს თუ ხელწერასო? თუ მათგან უნდა გაწმინდონ გუნდი და შეავსონ იმ ხალხით, რომელსაც ეს კითხვა არ გაუჩნდება, მაშინ ყველაფერი გასაგებია.

მაშინ თავად პრემიერი ბახტაძეც ჯდება ამ სქემაში. მან განაცხადა, ყველას კარგად გვახსოვს, როგორი ენთუზიაზმით იყო ღარიბაშვილი ჩართული საქმეში პარტიის შექმნის პირველივე დღეებიდანო. მე კი კარგად მახსოვს, მაგრამ ბახტაძეს თუ ახსოვს, როცა ღარიბაშვილი პარტიის შექმნაში იყო ჩართული, ის ფულს სწირავდა "ნაცმოძრაობას"?

- მან განმარტა, რომ თავისი ნებით არ გადაურიცხავს... - უფრო უარესი. ესე იგი, გვყავს პრემიერ-მინისტრი, რომელსაც თუ თვალებს დაუბრიალებენ, თანხებს გადარიცხავს.

- ღარიბაშვილის დაბრუნება თუ მიგანიშნებთ, რა ტიპის პარტიას მივიღებთ? - ერთადერთი ადამიანი, რომელსაც საზეიმოდ აქვს საქმე, ირმა ინაშვილია, რადგან "ოცნებაში" სწრაფი ტემპით მიმდინარეობს ე.წ. პატრიოტულ-ალიანსური პროცესები. დიახ, ვადასტურებ: ირაკლი ღარიბაშვილი და ირმა ინაშვილი თანამოაზრეები იყვნენ იმ დროსაც, როდესაც ღარიბაშვილი პრემიერი იყო.

სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ: ღარიბაშვილის წასვლაში მისი ნების მისხალიც არ ყოფილა. ეს იმიტომ არის მნიშვნელოვანი, რომ გამოჩნდება, რას ცდილობს ივანიშვილი. ის ახლა იძულებულია დაუბრუნდეს იმ ადამიანებს, რომელთა მუშაობითაც უკიდურესად უკმაყოფილო იყო.

- დავით ბერძენიშვილმა თქვა, რომ ივანიშვილს რესპუბლიკელებმა გააშვებინეს ღარიბაშვილი.

- ივანიშვილს რომ არ ჰქონოდა გადაწყვეტილი, რესპუბლიკური პარტია კი არა, ზედ ამერიკულიც რომ დამატებოდა, ამას არ გააკეთებდა.

- ანუ ღარიბაშვილის რევანშისტული ბუნება იყო თქვენთვის ყველაზე მიუღებელი? - ლაპარაკი არ იყო ერთ ან ორ ადამიანზე, თან ახლოვდებოდა 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნები და საკითხი იდგა ასე: ერთად მივდივართ ამ არჩევნებზე თუ ვეღარ მივდივართ. ჩვენი აზრით, ასეთ "ოცნებასთან" ერთად წინ ვერ წავიდოდით.

2015 წლის ზაფხულში ივანიშვილმა ფართომასშტაბიანი "ქასტინგი დაიწყო": დაახლოებით-100 კაცს შეხვდა, რომელთა პოზიცია ასეთი იყო: "თუ გვეპატიჟები ისეთ პარტიაში, რომლის ხელმძღვანელი ღარიბაშვილია, მაშინ არ გვინდა".

ამ 4 წელიწადში ივანიშვილმა ბევრჯერ იწვნია მარცხი. ახლა ისღა დარჩა, მოძებნოს სუპერმორჩილი ადამიანები, ისეთები, ვისაც პერსონალური საჯარო სახე არ ექნებათ.

- ამბობთ, "ქართული ოცნება" ღარიბაშვილის მოსვლით პატრიოტთა ალიანსს ემსგავსებაო... - მე დამოკიდებულებებს ვგულისხმობ და არა "ნაციონალებთან" დაპირისპირების ხარისხს. საუბარია, რა ტიპის ქვეყნის მშენებლობას ვცდილობთ... პრემიერი ღარიბაშვილი გაცილებით სიმპათიურად გამოიყურებოდა ჩვენი ჩრდილოელი მეზობლის თვალში, ვიდრე მისი შემცვლელი. არ ვამბობ, რომ ზურაბ აბაშიძემ უთხრა ივანიშვილს, ღარიბაშვილი მოაბრუნეო, მაგრამ "ოცნების" "პატრიოტიზაციაში" ამასაც ვგულისხმობ.

2020 წლისთვის თუ ვიღაცები თავს არ მოვიქექავთ, ერთ მხარეს აღმოჩნდება ძალიან მწვავე სოციალური პრობლემებით დამძიმებული საზოგადოება და ხელისუფლება, რომელიც ყველაფერზეა წამსვლელი. რა თქმა უნდა, სააკაშვილი დასავლეთს ეტყვის, ხომ გეუბნებოდით, ხდება ანტიდემოკრატიული რუსული რევანში დემოკრატიულ პროდასავლურ ძალებზე. აგერ ვართ და ჩვენ დაგვიჭირეთ მხარიო. ის ცდილობს ბნელსა და ნათელს შორის არჩევანი გააკეთებინოს ქართველ ხალხს. ამიტომაც არის აუცილებელი მიშასა და ბიძინასგან თავისუფალი ძალის ჩამოყალიბება.

ემა ტუხიაშვილი