დავით ზურაბიშვილი: "ოპოზიციამ წამოაყენა მოთხოვნა, რომლის მძევალიც თვითონ არის" - კვირის პალიტრა

დავით ზურაბიშვილი: "ოპოზიციამ წამოაყენა მოთხოვნა, რომლის მძევალიც თვითონ არის"

ელისაშვილიც მძევალია, როგორც "ევროპული საქართველო", როგორც "ნაციონალური მოძრაობა" და სხვები. ეს ბოიკოტი არ იქნებოდა, რომ არა "ლელოს" პოზიცია. სწორედ მათი პოზიცია იყო გადამწყვეტი ბოიკოტის კამპანიაში და არა - "ნაციონალური მოძრაობის"

ბოლოდროინდელ პოლიტიკურ მოვლენებზე სასაუბროდ "კვირის პალიტრა" პოლიტოლოგ დავით ზურაბიშვილს დაუკავშირდა.

- ბატონო დავით, ბოლოდროინდელ პოლიტიკურ მოვლენებს რომ ვასათაურებდეთ, რას დაარქმევდით?

- კარგს არაფერს.

- თქვენი თვალსაზრისით, დღეს სწორად იქცევა ოპოზიცია, რომელიც პარლამენტში არ შედის? - პარლამენტის ბოიკოტი პრინციპულად არასწორ გადაწყვეტილებად მიმაჩნია, თუმცა ეს უკვე რეალობაა - დღეს პარლამენტში არის მხოლოდ ერთი პარტია.

- ალეკო ელისაშვილის პოზიცია სწორად მიგაჩნიათ? ან მის წინააღმდეგ შეტევა და განცხადებები, თითქოს მან საერთო საქმეს უღალატა? - მართალი გითხრათ, მე არ ველოდები, რომ ვინმე შევა პარლამენტში, არც ელისაშვილი და არც ვინმე სხვა. ამ ამბავს არ ვუყურებ მორალურ-ზნეობრივი ასპექტით, თუმცა როცა ადამიანი დაიფიცებ და ლამის დაიგინებ რაღაცაზე, მერე კი ჭოჭმანს იწყებ - ეს ყველას ეხება და არა კონკრეტულად ელისაშვილს - ეს კარგი საქციელი არ არის. პოლიტიკოსი შენს სიტყვაზე პასუხისმგებელი უნდა იყო, თუმცა პარლამენტში სავარაუდო შემსვლელებზე ისეთი ამბავი ატყდა, ოპოზიციური მედია და ოპოზიციურად განწყობილი საზოგადოება ისეთ სურათს ხატავენ, თითქოს ეს იყოს კაცობრიობის ისტორიაში უდიდესი ღალატი, არადა, ქართულ პოლიტიკაში უამრავი 100-ჯერ უზნეო საქციელი მინახავს არაერთი ხელისუფლების დროს... მოკლედ, არ მგონია, ეს მთლად ჯანსაღი დამოკიდებულება იყოს. ჩემი აზრით, არც ის არის გმირი, ვინც არ შედის პარლამენტში და არც ის - დიდად მოღალატე, ვინც შედის. ეს პოლიტიკური პროცესია.

- ანუ ყორღანაშვილად არავინ უნდა შერაცხონ... - ასეთი პარალელები არასწორია, მაგრამ სამწუხაროდ, ასეთია რეალობა, რომელიც არც მე მომწონს, რადგან ამ ვითარებას პოლარიზაციისკენ მივყავართ. ერთ მხარეს არის ხელისუფლება, როგორც თითქოს ენით აუწერელი ბოროტება, ბიძინა ივანიშვილი, როგორც გველეშაპი, რომელიც ზის სადღაც, აფრქვევს ცეცხლს, ირგვლივ ყველაფერს წვავს და ქვეყანას აქცევს, მეორე მხარეს კი არის ოპოზიცია, რომელიც ცდილობს, გმირი მზეჭაბუკების კრებულად წარმოაჩინოს თავი, რომელიც, ბოლოს და ბოლოს, ამ გველეშაპს დაამარცხებს. ეს არ არის სწორი მიდგომა, მაგრამ ჩვენ სულ ასე გვჭირს, კარგა ხანია, ამ გზით მოვდივართ. მერე, თუ გველეშაპი დავამარცხეთ, მისი მძლეველი მზეჭაბუკი მოვა სათავეში და ახლა ის იქცევა გველეშაპად. ახლაც რაღაც ასეთი ხდება. ქვეყანა ორ ძირითად საინფორმაციო და პოლიტიკურ ბანაკად არის დაყოფილი, ორივეს თავისი რეალობა აქვს და ამიტომაც ვერ პოულობენ საერთო ენას, რაც ქვეყნისთვის ძალიან ცუდია. მე ვიტყოდი, დამნაშავე ორივე მხარეა. ბუნებრივია, ხელისუფლებაა ყველაზე მეტად პასუხისმგებელი იმ გარემოზე, რომელიც ქვეყანაში იქმნება, ის არის ტონისა და მაგალითს მიმცემი, თუმცა მის ოპონენტებსაც თავიანთი წილი პასუხისმგებლობა ეკისრებათ.

- როგორ ფიქრობთ, სწორია ელისაშვილის განცხადება, რომ "ევროპულ საქართველოს" რევოლუცია უნდა? - არ ვიცი, მე მათი შიდა ურთიერთობები მაინცდამაინც არ მაინტერესებს, რადგან პოლიტიკოსი არ ვარ.

- მაგრამ ბევრი გინახავთ, იცით რა ხდება კულუარებში... - დიახ, ბევრი მინახავს და ამიტომაც მაქვს პრეტენზია, რომ ამ პროცესებში რაღაც მესმის, ამიტომ მგონია, რომ არ აქვს პრინციპული მნიშვნელობა, ვინ რას ამბობს, რადგან მოვლენათა ლოგიკა ასეთია - ოპოზიციამ წამოაყენა მოთხოვნა, რომლის მძევალიც თვითონ არის. ელისაშვილიც მძევალია, როგორც "ევროპული საქართველო", როგორც "ნაციონალური მოძრაობა" და სხვები. სიმართლე გითხრათ, მე მგონია, ეს ბოიკოტი არ იქნებოდა, რომ არა "ლელოს" პოზიცია. სწორედ მათი პოზიცია იყო გადამწყვეტი ბოიკოტის კამპანიაში და არა - "ნაციონალური მოძრაობის".

"ნაციონალური მოძრაობა" ყველა არჩევნებზე ასე იქცევა - გაიძახის, რომ არჩევნები გაყალბდა, მათ ხმები მოჰპარეს, რადგან ასე ითხოვენ მათი ლიდერიც და მხარდამჭერებიც, მერე კი, თუ არავინ აჰყვათ, ჩერდებიან. ასე მოხდა 2016 წელს, 2018 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებზე, ახლა კი მათ აჰყვა "ლელო". ეს პარტია არ არის ასოცირებული "ნაციონალური მოძრაობის" მმართველობასთან, ანუ არ აქვს წინა ხელისუფლებასთან დაკავშირებული წარსული "გირჩის", "ევროპული საქართველოსა"" და გიორგი ვაშაძისგან განსხვავებით, რომლებიც ხშირად ყოფილან ეჭვმიტანილი ბიძინა ივანიშვილთან ფარულ გარიგებაში, ამიტომაც შეეშინდათ მათ ბოიკოტზე უარის თქმის და პროცესში ჩაერთვნენ, გარდა იმისა, რომ, ალბათ, მათაც ეცოტავათ პროცენტები. ახლა შეიძლება ძალიანაც უნდათ პარლამენტში შესვლა, მაგრამ უკან დახევა აღარ გამოდის. მით უმეტეს, დააკვირდით (ეს მნიშვნელოვანი მომენტი მგონია) - ხელისუფლებამ როგორც კი დაინახა, რომ ყოყმანი დაიწყეს ელისაშვილმა, ვაშაძემ, "გირჩის" ნაწილმა, მაშინვე გამოვიდა ირაკლი კობახიძე და განაცხადა, რომ "ნაცმოძრაობას" აკრძალავენ, ანუ დანარჩენებს ეპატიჟებოდა. ამ განცხადების შემდეგ ოპოზიცია იძულებული გახდა, ისევ შეკავშირებულიყო. მე ეს შემთხვევითი არ მგონია და არც - კობახიძის მოფიქრებული. მე ვფიქრობ, ბიძინა ივანიშვილს სულაც არ უნდა ოპოზიცია პარლამენტში. თანაფარდობა 90/60 1992-95 წლების პარლამენტის შემდეგ არ ყოფილა. ბიძინა ივანიშვილს ხუთი ოპოზიციონერი უშლის ნერვებს და წარმოიდგინეთ, 60 რა დღეში ჩააგდებს, ამიტომ სულ არ სჭირდება ეს პარტიები პარლამენტში. დარწმუნებული ვარ, ძალიან კარგად გრძნობს თავს. ახლა რაც უნდათ, იმას გააკეთებენ.

- მაგრამ არ ფიქრობს, საერთაშორისო საზოგადოების თვალში როგორ გამოვჩნდებით? - საერთაშორისო საზოგადოების თვალში ეს ბიძინა ივანიშვილს არ ბრალდება, რადგან უცხოური ორგანიზაციებისა და სადამკვირვებლო მისიების მხრიდან არჩევნების ლეგიტიმურობა ეჭვქვეშ არ დგას. ყველა ამბობს, რომ არჩევნები ჩატარდა მძიმე დარღვევებით, ძალიან ბევრი იყო დაუბალანსებელი ოქმი, მოსყიდვა, მუქარა, მაგრამ ლეგიტიმურობა ეჭვქვეშ არ დგას. ეს ერთი. მეორე - დასავლეთის თვალში ისე ჩანს, რომ ხელისუფლება ეხვეწება ოპოზიციას, შემოდით პარლამენტშიო, ისინი კი არ შედიან.

- კობახიძემ განაცხადა, რომ შექმნიან დროებით საგამოძიებო კომისიას, რომელშიც ჩაერთვებიან დამოუკიდებელი ექსპერტები, არასამთავრობო ორგანიზაციები, ოპოზიციური პარტიები, რომლებიც პარლამენტში შევლენ და თუ კომისია დაადგენს, რომ არჩევნების შედეგებში თუნდაც 1%-იანი გადახრაა "ქართული ოცნების" სასარგებლოდ, მმართველი პარტია რიგგარეშე არჩევნებს გამოაცხადებს, თვითონ კი პოლიტიკას ჩამოშორდება. - სხვათა შორის, არჩევნებიდან ორი დღე არ იყო გასული, რომ ეს წინადადება გია ხუხაშვილმა წამოაყენა, ასე მახსოვს. მაშინ ხელისუფლებას ხუხაშვილის წინადადებისთვის ყურადღება არ მიუქცევია, ახლა კი ხედავენ, რომ ოპოზიცია არაფრის სანაცვლოდ არ აპირებს პარლამენტში შესვლას. ისინი მხოლოდ ერთს მოითხოვენ - ახლანდელმა ხელისუფლებამ ყველაფერი უნდა დათმოს და მათ მიართვას ძალაუფლება. ვფიქრობ, ამ გარემოებით არის ნაკარნახევი ასეთი კომპრომისული წინადადება, რომელიც დასავლეთის თვალში ხელისუფლებას უფრო კონსტრუქციულად წარმოაჩენს, ოპოზიციას კი - დესტრუქციულად. საზღვარგარეთ "ქართულ ოცნებასა" და ბიძინა ივანიშვილზე მაინცდამაინც დიდი წარმოდგენა არავის აქვს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ოპოზიცია ამტკიცებს, რომ თვითონაც არანაკლებ დესტრუქციულია, ვიდრე ხელისუფლება, საბოლოოდ კი, რა თქმა უნდა, ქვეყნის იმიჯი ზარალდება.

- რა შეიძლება გაკეთდეს, რომ სიტუაცია ნორმალურ კალაპოტში ჩადგეს. - პირდაპირ ვიტყვი - ამ საქმეს ერთი წელიწადი მაინც, ანუ თვითმმართველობის არჩევნებამდე, არაფერი ეშველება.

ოპოზიცია პარლამენტში არ შევა, შეძლებისდაგვარად იაქტიურებენ, წავლენ-წამოვლენ, მიტინგს ჩაატარებენ, რაღაც იდეები ექნებათ, თუმც არ ვიცი, აქედან რა გამოვა. ვფიქრობ, ზოგს იმედი აქვს, რომ გაზაფხულზე სოციალური უკმაყოფილება მოსახლეობას გარეთ გამოიყვანს, მაგრამ არ მგონია, ეს მოხდეს. კი, სოციალური გაჭირვება არის, მომავალშიც იქნება, პანდემიის კრიზისიც იჩენს თავს, მაგრამ თუ ალტერნატიული ძალა არ გამოჩნდა, არ მგონია, რაღაც სერიოზული აგორდეს.

მეორე მხრივ, თუ თვითმმართველობის არჩევნებში მონაწილეობას მიიღებენ ის პარტიები, რომლებიც ახლა ბოიკოტს აცხადებენ, მათი მანდატების დახევა უაზრო საქციელი გამოვა. თუ ხელისუფლებამ ახლა გააყალბა არჩევნები, მერე რატომ არ გააყალბებს?! ამიტომ თუ ოპოზიცია თვითმმართველობის არჩევნებში მიიღებს მონაწილეობას, გამოვა, რომ საპარლამენტო არჩევნებთან დაკავშირებით შარზე ყოფილა - ეს არის და ეს. მაგრამ თუ არ მიიღებს მონაწილეობას, მასში მონაწილეობას მიიღებენ სხვა პარტიები, რომლებიც ახლა არ არიან ბოიკოტის რეჟიმში, მაგრამ არც პარლამენტში არიან და მათ შეიძლება გაუმართლოთ კიდეც, თუნდაც რამდენიმე კანდიდატს. მოკლედ, თვითმმართველობის დონეზე ერთპარტიულობა აღარ იქნება, ამიტომ ხელისუფლებას არ დაბრალდება, თითქოს ის ერთპარტიულ დიქტატურას ამყარებს.

თუ ოპოზიცია ბოიკოტის რეჟიმს თვითმმართველობის არჩევნების შემდეგაც შეინარჩუნებს, მაშინ რჩება ორი ვარიანტი - ან მოხდება ამ ოპოზიციის სრული მარგინალიზება და დარჩება მხოლოდ "ნაცმოძრაობა", ისიც - რეპუტაციაშელახული, სხვები კი გაქრებიან, ან ხელისუფლება დაემხობა, რისი შესაძლებლობაც, ჩემი აზრით, არ არსებობს.

- თვითმმართველობის არჩევნებამდე დროს როგორ გამოიყენებენ ხელისუფლება და ოპოზიცია? - ხელისუფლებას მშვიდი ცხოვრება ექნება და პრობლემა არ შეექმნება, დაიწყებენ კანონპროექტების მიღებას, ოპოზიცია კი იძულებული იქნება, გააქტიურდეს. მაგრამ რა უნდა ქნას ქუჩაში? შეიძლება ალტერნატიული სტრუქტურების ჩამოყალიბება დაიწყოს, რაც, ჩემი აზრით, არ გამოუვა, ამიტომ, ალბათ, ეცდება, ისევ ხალხის უკმაყოფილება გამოიყენოს.

- ერთიანობას შეინარჩუნებს ოპოზიცია? - არ ვიცი.... კაცმა რომ თქვას, ეს არც არის ერთიანობა. რა თქმა უნდა, წამყვანი ძალა არის "ნაცმოძრაობა". მისი რეიტინგიც მეტია, ვიდრე სხვა პარტიების. მიტინგებზეც ხალხის რაოდენობის 80-90% "ნაცმოძრაობის" ამომრჩეველია. ამიტომ არის ერთიან ოპოზიციაში ყოფნა დამანგრეველი სხვა პარტიებისთვის. "ნაცმოძრაობა" ყველაზე ნაკლებს კარგავს, პირიქით, ჩანს, როგორც გამაერთიანებელი, მთავარი ოპოზიციური ძალა. ყველა სხვა პარტიაც აღიარებს, რომ ის არის ხელისუფლების მთავარი ალტერნატივა. ასეა. მე არაფერს ველი, თუ ახლანდელი ერთობა არ დაიშალა.