დედობა, სიყვარული, იდეალური მამაკაცი, ექსტრიმი, ყველაზე რთული მომენტი ცხოვრებაში და ყველაზე ბედნიერი წამი - ეს ის თემებია, რაზეც ოლიკო ბაბლუანს ვთხოვეთ, საკუთარი ასოციაციები გაეზიარებინა.

ჩემი დიდი ოჯახი ჩემთვის არის...
- სიყვარული, მორალური ღერძის, ადამიანური სიმყარის წყარო.

- სიცოცხლის გაგრძელება, ბედნიერება, ყველაზე დიდი ემოცია...

- მთაწმინდა, ჭავჭავაძის ქუჩა, იტალიური ეზო, სადაც 11 წლამდე ვცხოვრობდი. ზღაპრულად თბილი, დაცული სამყარო.

- ჩემი ხასიათის მთავარი შტრიხები. კოშკი - სიმყარე და ჩემი ისტორიის გაუცნობიერებელი პატივისცემა.

- ყველაზე ძველი, სვანური კოშკი.

- პარიზი. შარმის განუმეორებელი დედაქალაქი.

- არ მიყვარს. მზე არ ჩადის ჩემთვის, მიუხედავად მისი ბუნებრივი დარდიანი სილამაზის.

- სტუდენტობა, სახალხო ემოციური ცუნამი, სიხარული, სილაღე... მამას ბერლინიდან ჩამოტანილი "ვერცხლის დათვი" ერთია საქართველოში.

- კაცობრიობამ ღმერთი დაარქვა. იდეალი მითია...

- ისევე, როგორც კაცური, ადამიანური - ერთია, ინდივიდუალურია. ყველას ჩვენ-ჩვენი გვაქვს.

- ჩემი შვილების სახეები დაბადებისას.

- "ლეოპარდი". ლუკინო ვისკონტის ფილმი დაუვიწყარი შედევრია.

- სიჩუმის.

- მე-20 საუკუნის - განდი, მანდელა. ისინი, ვინც პიროვნული და მორალური ფასეულობების ხარჯზე საკუთარი ხალხის ცხოვრება რადიკალურად შეცვალეს. ასევე, სტივ ჯობსი. საქმე, რომელსაც აკეთებ, აუცილებელია, ადამიანის სამსახურში იყოს - სხვა მხრივ აზრს კარგავ შენც და შენი საქმეც ხომ თავიდანვე დაკარგულია.

- ვენეციაში, კარნავალისთვის განკუთვნილ პატარა მაღაზიებში კარგი ალეგორიული სივრცეა კაცობრიობის სპექტაკლის...

- დიდად დადებითი ასოციაციის ვერ არის. პატარა და ჩაკეტილი სულის ასოციაციას იწვევს ჩემში.

- რუსულ ველურ, "ქურდულ", დამპყრობლურ პოლიტიკას ნიშნავს ყველა ჯანსაღად მოაზროვნისათვის.

- ბავშვობაში მქონდა მაგნიტოფონიც, კასეტებიც, ფრჩხილის ლაქით გადაწებებული ლენტები...

- 90-იანები. დანგრეული სიმშვიდე, ადრეულ ასაკში დაკარგული მეგობრები, სიკვდილის ეპიდემია, ქვეყნის დატოვება.

- სულ ჩანს ლაიტმოტივად... მზიანი.

- რასაც გადარჩენა და მოფრთხილება სჭირდება. ადამიანის უპასუხისმგებლობა ბუნების მიმართ, ეკოლოგიური სიბეცე საშინელებაა.

- მამაჩემის მონაყოლი: დედასთან ერთად აივანზე ვიდექი, 1 წლისა და ხელს ვუქნევდი მამას, გადაღებაზე რომ მიდიოდა. გაგრძელება