ცხოვრებისეული კურიოზები
რა ვიცი, რაში დამჭირდება
ვკითხულობ ცხოვრებისეულ კურიოზებს. ძალიან მიყვარს ეს რუბრიკა და მეც გამიჩნდა სურვილი მომეწერა. თუმცა ის, რაც ახლა უნდა მოგიყვეთ, მე გადამხდა თავს: მაღალმთიან სოფელში ვცხოვრობ და ავტომანქანაც შესაფერისი მყავდა ყოველთვის. ამ რამდენიმე წლის წინ, "ნისანის" ჯიპი ვიყიდე, აი, ისეთი, გაეროს წარმომადგენლები რომ დადიან. ჰოდა, სახლში რომ მოვიყვანე, საბარგულში სამშენებლო ბლოკი დავინახე. ძალიან არ მიყვარს მანქანაში ზედმეტი ნივთები.
რა ჯანდაბა უნდა ამას მანქანაში-მეთქი და გადავაგდე. გავიდა რამდენიმე თვე, სადღაც მივდივარ ჩემი "ნისანით", უცებ საბურავი გასკდა, "ზაპასკა" გადმოვიღე, "დომკრატი" მოვამზადე, მაგრამ რად გინდა, "დომკრატი" გაცილებით პატარა აღმოჩნდა, მაშინ კი მივხვდი, რატომაც იყო საბარგულში ბლოკი. მალე ეს მანქანა გავყიდე და "ვილისი" ვიყიდე, ვხედავ, საბარგულში დევს აგური. მაშინვე ამოვიღე "დომკრატი", ოთხივე მხარეს დავუარე, მაგრამ ოთხივეს მოერგო.
მაშინ რაღად მინდა-მეთქი და ისიც გადავაგდე. მეორე დღეს მეზობელ სოფელში წავედი ძმაკაცთან ერთად. დიდი მინდორი უნდა გამევლო. აღმართში მანქანამ ერთი დააცემინა და გაჩერდა. მაშინვე ხელის "ტორმუზი"ამოვწიე, ქვემოთ რომ არ დაგორებულიყო, მაგრამ სადაა "რუჩნოი"? მიდი, ძმურად, ქვა ნახე და დაუდე-თქო, ვუთხარი მეგობარს. ჩავიდა, ბევრი ეძება ქვა, მაგრამ ვერ იპოვა.
აი, მაშინ მივხვდი, რატომ იყო საჭირო საბარგულში აგური. აქ თითქოს კურიოზული არაფერია, მაგრამ "ვილისი" რომ გავყიდე და "პაჯერო" ვიყიდე, სწორედ მაშინ მოხდა კურიოზი... საბარგული ავხადე და შიგ ერთი ცალი მეტლახი ეგდო. ჰოდა, მთელი წელია დავდივარ ამ მეტლახით. მეკითხებიან, რატომ დაგაქვს აქეთ იქითო, მაგრამ შიშით ვერ ვაგდებ, რა ვიცი, რაში დამჭირდება...
გიორგი, ბ-ძე, თბილისი
ტყვია თუ წამალი?
ნადირობის დიდი მოტრფიალე ვარ. ამას წინათ სოფელში ვიყავი (იმერეთში) დედულეთს. იქაურ ცნობილ მონადირეს, გოგია უ-ძეს ვთხოვე სანადიროდ წავეყვანე. გოგია ცნობილია თავისი იუმორით. სურვილი შემისრულა და მეორე დღეს რიონზე, იხვზე სანადიროდ წამიყვანა. ჩავჯექით შამბნარში და ველოდებით იხვებს. ნახევარი საათის შემდეგ ერთი იხვი მოფრინავს დაბალზე. გოგიამ ესროლა და დაჭრა, თუმცა არ ჩამოვარდა და ფრენა გააგრძელა.
- მიდი ახლა, შენ ესროლე, დაჭრილია, მეტი რაღა გინდა? - მითხრა გოგიამ. მეც დავუმიზნე, ვესროლე და ჩამოვარდნის ნაცვლად იხვი გასწორდა და ფრენას მოუმატა. გოგიამ გადმომხედა და იქედნურად მითხრა:
- რაია, ბიჯო, ეგი, ტყვია ესროლე თუ პენიცილინი?
ვანო კაპანაძე. ქუთაისი