ბაბილონის გოდოლი 2018...
მენეჯმენტის უბადლო ცოდნით ვაშენეთ ევროპისთვის გასაკვირი, კეთილდღეობითა და სამართლიანობით გაჟღენთილი, ცამდე აზიდული ქართული დემოკრატია... ვაშენეთ, ვიამაყეთ და... ერთ მშვენიერ დღეს თავზე დაგვემხო ჩვენი ქმნილება. არა თუ ჯგუფებად დავიშალეთ, არამედ ჯგუფებს შიგნითაც დავიშალეთ.
დაპირისპირება პარტიებს შორის, დაპირისპირება პარტიებს შიგნით. დაპირისპირება ეკლესიასა და პოლიტიკოსებს შორის, დაპირისპირება ეკლესიის შიგნით. დაპირისპირება სოციალურ ქსელებში, დაპირისპირება მეგობრებში, ოჯახებში...
ოპერისა და ბალეტის თეატრიდან გვინდა გავაგდოთ პრიმა-ბალერინა და კომისარი დავნიშნოთ.
სპორტსმენი უნდა ვცემოთ ტატამს მიღმა. ავგიას თავლის ბინადრები შეიკეტნენ და მის გაწმენდაზე უარს აცხადებენ - ჩვენი ფუნისთვის ბოლომდე ვიბრძოლებთო. პარლამენტის თავმჯდომარე გვეუბნება - ფუნა შეიძლება კარგი არ არის, მაგრამ ხომ გვათბობს და თუ სუნმა შეგვაწუხა, დეზოდორი გავაფრქვიოთო.
ამ ფონზე, დედაქალაქის მერმა, თოვლის ბაბუასთან სკაიპით კონსულტაციის შემდეგ, შემოგვთავაზა სლოგანი - "თბილისი სიყვარულის ქალაქი?!"... რამდენადაც ცინიკურად არ უნდა ჟღერდეს...
"სიამაყე წინ უძღვის დაცემას,
ამპარტავნობის სული - წაბორძიკებას".
და მაინც უკეთესის იმედით წინ ვიყუროთ, რადგან, როგორც ლეგენდა ამბობს, ნაბუქოდონოსორს შვიდი წლის შემდეგ ჭკუა დაუბრუნდა. ექვსი უკვე გავიდა. ცოტაც მოვითმინოთ და ყველაფერი კარგად იქნება...
ან ასე, ან ჩვენ თვითონ დავიწყოთ ახლის შენება.
პ.ს. ოცნების კომსომოლა ნაცების უკან რომ კალაძეა არ ახალია ეს ამბავი. მისი ვიცე მერი და დანარჩენებიც გულანთაბულ ნაცყოფილებია, ესეც ყველამ იცის. ახალ წელს გაცოცხვა კარის ნიშანიაო ამბობენ და იქნებ მიხვდეს ამას ვისაც ეს ხელეწიფება. არადა ჩვენ ვიზამთ ამას. საპარლამენტო არჩევნები არც ისე შორია.